طراحی مدل بهینه جذب نخبگان در سازمان های دولتی

اجرای یک فرایند جذب و بکارگماری اثربخش ارتباط مستقیمی با عملکرد سازمان دارد. فقدان و کمبود استعدادها بزرگترین مانعی است که بر سر راه رشد سازمان ها وجود دارد. این تحقیق با هدف طراحی مدل بهینه جذب نخبگان در سازمان های دولتی ایران انجام شده است. پژوهش رویکردی کمی و کیفی دارد. در بخش کیفی به منظور دستیابی به مدل مناسب از تکنیک فراترکیب استفاده شده است. در این مرحله بعد از شناسایی مقولات، مفاهیم و کدهای جذب نخبگان، مدل مفهومی اولیه شکل گرفت. در مرحله بعد برای دستیابی به ترکیب مطلوب ابعاد از تکنیک مدل سازی ریاضی (سیستم خبره فازی) در نرم افزار متلب استفاده شد. جامعه آماری سازمانهای دولتی ایران است و تعداد ۴۸ نفر از خبرگان سازمانها برای تشکیل پانل خبرگی انتخاب شدند. داده های مورد نیاز با استفاده از مصاحبه های نیمه ساختار یافته و پرسشنامه فازی گردآوری شده اند. نتایج نشان داد در ترکیب مطلوب ضریب عامل فرهنگی- اجتماعی ۱۱ درصد، عامل اقتصادی ۱۶ درصد، عامل سیاسی- قانونی ۱۲ درصد، جاذبه های شغلی ۱۷ درصد، جاذبه های سازمانی ۱۰ درصد، جاذبه های فرهنگی ۱۷ درصد و جاذبه های آرمانی ۱۵ درصد می باشد. لذا تقویت جاذبه های شغلی مانند چالشی بودن، رقابتی بودن حقوق و مزایا، تفویض اختیار، امنیت شغلی و ایجاد فرصتهای پیشرفت میتواند جذب نخبگان را به سازمان تسهیل کند. در خصوص جاذبه های فرهنگی نیز رعایت اصل شایسته سالاری در نصب و ارتقا، عدالت محوری و تکریم نخبگان در جذب نخبگان به سازمان های دولتی از اهمیت ویژه ای برخوردار خواهد بود.