پیش بینی شادکامی بر اساس باورهای فراشناخت، خودکارآمدی و خودتنظیمی در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر قم

هدف: پژوهش حاضر با هدف پیش بینی شادکامی بر اساس باورهای فراشناخت، خودکارآمدی و خودتنظیمی در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر قم انجام شد. روش: این پژوهش از نوع مطالعات همبستگی بود که ۷۴ نفر از دانش آموزان مدارس مقطع متوسطه دوم با استفاده از فرمول تاباکنیک و فیدل و با نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های الکترونیکی شادکامی اکسفورد، پرسشنامه باورهای فراشناخت ولز، پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران، و پرسشنامه خودتنظیمی بوفارد استفاده شد. با توجه به شیوع بیماری کرونا توزیع پرسشنامه ها به صورت الکترونیکی از طریق ابزارهای پیام رسان در اختیار آزمودنی ها قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با روش های همبستگی و تحلیل رگرسیون چندگانه به روش همزمان و گام به گام با استفاده از نرم افزار SPSS۲۲، انجام شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که رابطه باورهای فراشناخت، خودکارآمدی و خودتنظیمی با شادکامی معنادار است و مولفه های باورهای فراشناخت به جز مولفه "باورهای فراشناخت منفی در مورد افکار"، (۰۵/۰>(P، خودکارآمدی (۰۵/۰>(P و خودتنظیمی (۰۵/۰>(P می توانند شادکامی را پیش بینی کنند. نتیجه گیری: نتایج حاکی از اهمیت باورهای فراشناخت، خودکارآمدی و خودتنظیمی در پیش بینی شادکامی دانش آموزان می باشد. بنابراین مشاوران و روانشناسان برای افزایش شادکامی دانش آموزان می توانند خودکارآمدی، باورهای فراشناخت و خودتنظیمی را از طریق کارگاه های آموزشی افزایش دهند.