تاثیر تمرین ورزشی هوازی و مقاومتی بر مقادیر GDF۱۱ بافت قلب رت های سالمند

هدف: سالمندی با افزایش اختلالات عملکردی و مورفولوژیک در بافت قلب و متعاقبا افزایش خطر بروز بیماری های قلبی عروقی همراه است. فاکتور تمایز رشد ۱۱ (GDF۱۱) اخیرا به عنوان عامل ضدپیری در بافت قلب معرفی شده است. بنابراین، هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین ورزشی هوازی و مقاومتی بر مقادیر این عامل در بافت قلب رت های سالمند بود. روش پژوهش: بدین منظور از ۲۴ سر رت نر سالمند در ۳ گروه کنترل، تمرین مقاومتی (بالا رفتن از نردبان با مقاومت ۵۵ تا ۸۵ درصد یک تکرار بیشینه، ۳ جلسه در هفته) و تمرین هوازی (شنا با مقاومتی معادل ۳-۶ درصد وزن بدن، چهار جلسه در هفته، جلسه ای ۴۵ دقیقه) استفاده شد. پس از هشت هفته وزن قلب و مقادیر GDF۱۱ بافت قلب اندازه-گیری شد. یافته ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس یک طرفه داده ها نشان داد تمرین مقاومتی و هوازی به ترتیب باعث افزایش ۱/۵ و ۶/۴ درصدی GDF۱۱ بافت قلب شد، با این وجود این تغییرات به لحاظ آماری معنادار نبود (۵۹/۰=P). همچنین، وزن عضله قلب نسبت به وزن بدن در هر دو گروه تمرین مقاومتی و هوازی به ترتیب ۹/۵ و ۳ درصد در مقایسه با گروه کنترل کمتر بود (۶۷/۰=P). نتیجه گیری: روند تغییرات مقادیر GDF۱۱ و نسبت وزن قلب به وزن بدن مشاهده شده در مطالعه حاضر تایید کننده نقش پیشنهاد شده برای این پروتئین در کنترل هایپرتروفی پاتولوژیکی ناشی از سالمندی است. با وجود این به نظر می رسد تمرین ورزشی، دست کم با شدت، مدت و نوع تمرین ورزشی استفاده شده در مطالعه حاضر، تاثیر معناداری بر مقادیر این پروتئین ندارد.