نظام حقوقی حاکم بر تحدید حدود خلیج فارس

خلیج فارس یک دریای کم عمق و نیمه بسته ای است با مساحت حدود ۲۴۰ هزار کیلومتر مربع که در جنوب غربی آسیا و در جنوب کشور ایران قرار دارد. دریای بسته و نیمه بسته عبارت است از: »خلیج، آبراه دریایی که به وسیله چند کشور احاطه شده و از طریق گذرگاه باریکی به دریای دیگر یا اقیانوس مرتبط گردیده و یا اینکه، در اصل از دریای سرزمینی و مناطق انحصاری اقتصادی چند کشور تشکیل شده است.« بنابراین خلیج فارس به عنوان یک دریای نیمه بسته، به دلیل وجود ذخایر زیاد نفت و گاز به عنوان یک منطقه ی دریایی استراتژیک مطرح می باشد. با توجه به اهمیت منابع بستر و زیر بستر این خلیج، نظام حقوقی فلات قاره از اهمیت زیادی برخوردار می باشد. در این تحقیق ضمن بررسی اجمالی فلات قاره در کنوانسیون های ۱۹۵۸ و ۱۹۸۲ حقوق دریاها و کارکرد آن در مسئله تحدید حدود مناطق دریایی در نظام حقوقی، به بازبینی موافقت نامه های منعقده در مورد تحدید حدود میان کشور ایران و کشورهای حوزه خلیج فارس خواهیم پرداخت و در نهایت در این مقاله با توجه به نتایج به دست آمده خواهیم دانست موارد حقوقی در نظر گرفته شده در موافقت نامه ها توسط ایران در حقوق بین الملل دریاها و حفظ منابع عظیم نفت و گاز در منطقه فلات قاره دارای اهمیت به سزایی بوده است.