حقوق فرزندان نسبت به والدین در خصوص تربیت مذهبی

به دلیل هماهنگی مسائل مذهبی با فطرت خدادادی بشر و اینکه تربیت مذهبی بر پایه ی اعتدال و میانه روی استوار است، و موجب برانگیختی حس مسئولیت پذیری در قبال خدای متعال و افراد جامعه و پرورش متعالی روح انسان است، فلذا تربیت مذهبی اهمیت ویژه ای می یابد. به دلیل اینکه قلب و روح کودک همانند زمینی بدون کشت است که نیازمند رویش گیاهانی زیبا و دل انگیز است؛ والدین باید با توجه به آموزه های مذهبی و تعالیم اسلامی بتوانند روح و جان فرزندشان را با این آموزه ها و آیات الهی مانوس کنند و خود نیز عامل به توصیه ها و آموزش های خویش باشند تا نقش این معارف را در جان فرزند در سنین پایین بنشانند و فطرت فرزند را به سمت نیکی سوق دهند؛ زیرا زمانی که فرزند به سن رشد و بلوغ برسد نقش والدین کم رنگ تر شده و فرزند تحت تاثیر دوستان و عوامل محیطی قرار میگیرد و در این مرحله فرزند در انتخاب عقاید خویش آزادی نسبی دارد و میتواند به تحقیق و تفحص بپردازد و با بینشی عمیق و با توجه به آموزه های دوران کودکی دین حق را دریابد. این موضوع آزادی عقاید از دیدگاه دولتها و اعلامیه های حقوقی بین الملل نیز تایید شده و مورد احترام و جزء حقوق فردی قرار گرفته؛ که با آموزه های اسلامی تا حدودی مغایرت دارد.