بررسی تاثیر زیرساختهای مدیریت دانش بر رضایت شغلی کارکنان با توجه به نقش تعدیلگری سطح تحصیلات

یکی از پیش نیازهای مهم برای اجرای موفق فرایندهای مدیریت دانش، دارا بودن کارکنان راضی و باسواد و تحصیلات بالا در سازمان است که نیازمند سرمایه گذاریهای بزرگ در زمینه فرهنگ سازی و توسعه زیرساختهای مدیریت دانش است. هدف اصلی این مطالعه بررسی تاثیر زیرساختهای مدیریت دانش بر رضایت شغلی کارکنان با توجه به نقش تعدیل گری سطح تحصیلات میباشد. روش پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ نحوه جمع آوری داده ها به صورت توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری شامل تمامی کارکنان شهرداری مرکزی مشهد میباشند که تعداد آنها طبق استعلام از نیروی انسانی حدود ۱۷۱۹ نفر میباشد که بر اساس فرمول کوکران و در نظر گرفتن احتمال عدم بازگشت تعداد ۳۱۴ نفر به روش نمونه گیری تصادفی- طبقه ای انتخاب گردیدند. ابزار اندازه گیری این پژوهش پرسشنامه استاندارد ۴۸ سوالی ماساده و همکاران (۲۰۱۹) بود که روایی محتوا بر طبق نظر صاحب نظران و روایی سازه بر اساس تکنیک تحلیل عاملی تائیدی مورد تاثید قرار گرفت؛ همچنین جهت سنجش پایایی پرسشنامه ها از آزمون ضریب آلفای کرونباخ استفاده گردید که به ترتیب برای متغیرهای زیرساختهای مدیریت دانش و رضایت شغلی برابر ۰/۸۴۲) و (۰/۹۶۹ بدست آمد. همچنین جهت تجزیه و تحلیل داده ها با توجه به نرمال بودن داده ها از تکنیک معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار Smart PLS استفاده گردید. نتایج حاصل بیانگر این بود که زیرساخت فناوری اطلاعات، زیرساخت ساختار سازمانی و زیرساخت فرهنگ سازمانی بر رضایت شغلی کارکنان شهرداری مرکزی مشهد تاثیر مثبت و معناداری دارد. همچنین سطوح تحصیلی افراد میتواند نقش تعدیل گری را در رابطه بین زیرساخت فناوری اطلاعات، زیرساخت ساختار سازمانی و زیرساخت فرهنگ سازمانی بر رضایت شغلی کارکنان ایفا کند.