رویکرد قانون مالیات های مستقیم، قانون مالیات بر ارزش افزوده و قانون برنامه پنج ساله ششم توسعه به معافیت های مالیاتی با محوریت اصل پنجاه و یکم قانون اساسی

مالیات ستانی یکی از مظاهر حاکمیت و دولت ها به شمار می آید که به عنوان یکی از مهمترین منابع درآمد عمومی نقش قابل توجهی در تامینهزینه های عمومی بر عهده دارد. در اکثر کشورها درآمد مالیاتی مبنای تشکیل دهنده درآمدها و بودجه دولت است. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران دراصل پنجاه و یکم خود تصمیم گیری در خصوص این امر خطیر را بر عهده مجلس شورای اسلامی نهاده است، آنگونه که در صدر دوم این اصل بیان داشته:«موارد معافیت و بخشودگی و تخفیف مالیاتی به موجب قانون مشخص می شود» نگرش سیا ستمداران در این حوزه متاثر از مولفه های متعددی همچون شرایط اقتصادی، فرهنگی، امکانات و محدودیت های اجرایی است که نقش قابل توجهی را در تصمیم سازی، تصمیم گیری و ایجاد یک استراتژی جامعمالیاتی بر عهده دارند. قوانین و مقررات مرتبط با مالیات نیز به عنوان مهمترین منبع، نقش قابل توجهی را جهت ملزم نمودن آحاد یک جامعه نسبت بهپرداخت این هزینه اجتماعی ایفا می نمایند. سوال پژوهش حاضر اینگونه قابل طرح است که: قانون مالیات های مستقیم، قانون مالیات بر ارزش افزوده و قانونبرنامه پنجساله ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در خصوص معافیت مالیاتی تا چه اندازه همگام و همسو هستند؟ نتایج تحقیق حاکی از آن استکه قانونگذار در قوانین مذکور رویکرد واحدی را در خصوص اعطای معافیت مالیاتی برای سازمان ها، نهادها و ا شخاص حقیقی و حقوقی اتخاذ ننموده است.در این را ستا پیشنهاد می گردد قوانین و مقررات و صول مالیات بازنگری و ضمن تصویب قانون جامع مالیاتی رویکرد واحد و هم سویی را نسبت به اعطایمعافیت مالیاتی اتخاذ نمایند.