بررسی و شناخت اسماء و صفات خداوند

اسماء و صفات، دو اصطلاح در علم کلام برای نام ها و صفت های خداوند. اسم، بر ذاتی دلالت می کند که به صفتی موصوف شده، مانند «عالم»، و صفت، بر معنایی مانند «علم» دلالت می کند که ذات به آن متصف می شود بدون لحاظ ذات. این دو اصطلاح در علوم ادبیات عرب، فلسفه و عرفان کاربرد دیگری دارند.مطابق قرآن، همه اسماءالحسنی از آن خداست. بنابر برخی روایات، شماره اسماء آشکار الهی، ۹۹ اسم است و یک نام هم نزد خداست و هیچ کس توانایی درک آن را ندارد.برای شناخت بهتر اسماء و صفات الهی تقسیم بندی های گوناگونی صورت گرفته است: صفات جمال (ثبوتی) و جلال (سلبی) صفات ذات و صفات فعل صفات نفسی و اضافی صفات خبری (تشبیهی) و تنزیهی اسم و اسم الاسم اسماء ظاهر و اسامی مستاثرهدر مورد امکان شناخت اسماء و صفات الهی برای بشر نیز سه نظریه مطرح شده است: ۱-تعطیل ۲-تشبیه ۳-اثبات. شیعیان اسماء و صفات ذاتی خداوند را قدیم و اسماء و صفات فعلی را حادث دانسته و اعتقاد به عینیت ذات حق با اسماء و صفات ذاتیش دارند.