اثر ۶ هفته تمرین مقاومتی بر بیان GLP-۱ در بافت پانکراس رت های چاق دیابتی نوع ۲

مقدمه: دیابت نوع ۲ یک بیماری چند علتی است.مطالعه تجربی حاضر با هدف تعیین اثر ۶ هفته تمرین مقاومتی بر بیان GLP۱ در بافت پانکراس و همچنین سطوح گلوکز و انسولین در رت های دیابتی نوع ۲ انجام گرفت.روش کار: : جامعه آماری را کلیه رت های نر ویستار انستیتو پاستور ایران تشکیل داده اند که از بین آنها ۱۴ سر رت ۱۰ هفته ای با وزن ۲۰±۲۲۰ گرم خریداری شدند. در ادامه رت های مورد مطالعه تحت اثر ۶ هفته رژیم غذایی پرچرب و تزریق STZ دیابتی نوع ۲ شدند و به شیوه تصادفی در دو گروه (کنترل و مقاومتی) قرار گرفتند. سپس گروه مقاومتی در یک دوره تمرینات مقاومتی به مدت ۶ هفته به تعداد ۵ جلسه در هفته شرکت کردند. ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، سطوح ناشتایی گلوکز و انسولین و بیان GLP۱ در بافت پانکراس هر دو گروه اندازه گیری و توسط آزمون تی مستقل با یکدیگر مقایسه شدند. کلیه بررسی های آماری با استفاده از نرم افزار SPSS/Win نسخه ۱۶ انجام گرفت.نتایج: تمرینات مقاومتی به بهبود سطوح گلوکز ناشتا در مقایسه با گروه کنترل منجر شد. سطوح انسولین سرم و بیان GLP۱ در بافت پانکراس گروه مقاومتی در مقایسه با گروه کنترل به میزان معنی داری افزایش یافت. سطح معنی دار ۵% = α در نظر گرفته شد.نتیجه گیری: بر پایه یافته های این پژوهش، افزایش انسولین در گروه تمرین را می توان به افزایش بیان GLP۱ در بافت پانکراس در پاسخ به تمرینات مقاومتی نسبت داد.