تدوین مدل رضایت از زندگی بر اساس انواع هوش با میانجی گری سلامت روان در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن

مقدمهمطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه بین انواع هوش (هوش عمومی، هوش هیجانی، هوش موفق، هوش معنوی، هوش اخلاقی و هوش فرهنگی) و رضایت از زندگی با میانجی گری سلامت روان در دانشجویان انجام شد. روش کارروش مطالعه حاضر همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد تنکابن در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۱۳۹۹ به تعداد ۴۴۱۶ نفر بودند. نمونه این پژوهش شامل ۲۰۰ نفر از جامعه مذکور بود که با استفاده از روش نمونه گیری غیر تصادفی و در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل مقیاس رضایت از زندگی داینر و همکاران (۱۹۸۵)، آزمون هوشی عمومی نابسته به فرهنگ کتل (۱۹۴۹)، آزمون هوش هیجانی بار-آن (۱۹۹۷)، پرسشنامه هوش موفق استرنبرگ و گریگورنکو (۲۰۰۰)، پرسشنامه هوش معنوی کینگ (۲۰۰۹)، پرسشنامه هوش اخلاقی لینک و کیل (۲۰۰۵)، پرسشنامه هوش فرهنگی ارلی و آنگ (۲۰۰۳) و پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر (۱۹۷۹) بود.نتایجتجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش مدل­یابی معادلات ساختاری نشان داد اثر مستقیم سلامت روان بر رضایت از زندگی معنادار ۶۹/۰ و معنادار است (۰۵/۰>p). اثر مستقیم هوش بر رضایت از زندگی ۳۷/۰ و معنادار است (۰۵/۰>p). همچنین، بین هوش عمومی با سلامت روان رابطه معنادار وجود دارد (۰۵/۰>p). نتیجه گیرینتیجه این مطالعه نشان داد سلامت روان در رابطه بین هوش و رضایت از زندگی دانشجویان نقش میانجی دارد و بر این اساس، پیشنهاد می شود در محیط های آموزشی شرایطی فراهم شود تا دروس و زمینه های آموزشی پیرامون پرورش انواع هوش صورت گیرد تا موجب سلامت روان و رضایت از زندگی بیشتر در دانشجویان شود.