اثر برهمکنش ساکارز و اسید بوریک ریشهای بر پارامترهای فتوسنتزی گیاه گوجه فرنگی گلخانه ای در شرایط کم نوری و پر نوری

تحقیقات مختلف نشان میدهد که کاربرد عنصر بور سبب تسهیل انتقال ساکارز به داخل گیاه و افزایش اثرات مثبت آن میشود. مطالعه حاضر باهدف بررسی اثر غلظتهای مختلف بور در برهمکنش با کاربرد ساکارز بر تغییرات فتوسنتزی گیاه گوجهفرنگی گلخانه ای در شرایط کم نوری و پر نوری انجام شد. آزمایش بر پایه طرح کاملا تصادفی انجام گرفت و تیمارهای در نظر گرفته شده برابر ۰ و ۰/۲ درصد ساکارز و غلظتهای صفر، ۱۰۰، ۲۰۰ و ۳۰۰ میلی گرم در لیتر اسید بوریک شامل غلظتهای صفر، ۱۸، ۳۶ و ۵۳ میلیگرم در لیتر بور به صورت ریشهای با سه تکرار در ۱۵ هفته از ماه مهر تا بهمن در شرایط گلخانه انجام شد. از کوکوپیت به عنوان بستر کشت و از محلول غذایی هوگلند با اندکی تغییرات و اسیدیته ۵/۵ استفاده شد. نتایج نشان داد که کاربرد همزمان ساکارز و بور به صورت ریشه ای در هر دو شرایط کم نوری و پر نوری موجب افزایش عوامل فتوسنتزی در همه تیمارهای بور و ساکارز به جز تیمار ساکارز ۰/۲ درصد به همراه ۱۰۰ میلی گرم در لیتر اسید بوریک در شرایط پر نوری در مقایسه با شاهد شده است که این افزایش، در تیمار کاربرد ساکارز ۰/۲ درصد به همراه ۲۰۰ میلی گرم در لیتر اسید بوریک در شرایط کم نوری از سایر تیمارها به شکلی معنیداری بیشتر بود. همچنین تحت شرایط پر نوری، هدایت روزنه ای در همه تیمارهای مورد آزمایش در مقایسه با گیاهان شاهد گوجه فرنگی افزایش معنیداری داشت. به نظر میرسد استفاده همزمان بور و ساکارز در شرایط کمنوری با افزایش مقدار حد واسطه ای قندی در مسیر فتوسنتز سبب افزایش فتوسنتز و به دنبال آن عملکرد گیاه گوجه فرنگی شود.