بازآفرینی شهری و بهبود توسعه مسکن

هدف از پژوهش حاضر بررسی بازآفرینی و بهبود توسعه مسکن با در نظر داشتن عوامل مالی موثر بر مشارکت بخش خصوصی در اجرای طرح های بازآفرینی در بافت فرسوده شهر تهران میباشد. روش تحقیق حاضر از نوع کیفی و از نظر هدف کاربردی میباشد. روش جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای و اسنادی و همچنین ابزار مصاحبه و مشاهده میدانی میباشد. و با استفاده از روش گراندد تئوری (نظریه زمینه ای) داده ها تجزیه و تحلیل شدند. جامعه نمونه شامل ۲۲ نفر از سه بخش، مسئولین دولتی ( ۸ نفر) در زمینه بافت فرسوده تهران، سرمایه گذاران ( ۶ نفر) و ساکنین بافت فرسوده ( ۸ نفر) میباشند که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و گلوله برفی و شاخص اشباع نظری به نمونه گیری از جامعه آماری پژوهش اقدام شد و مصاحبه ها به عمل آمد. و در نهایت مصاحبه ها تجزیه و تحلیل که در مجموع مفاهیم استخراج و در مقوله های مجزا دسته بندی شدند. و مقوله ریسک بالای سرمایه گذاری به عنوان مقوله هسته و محوری و نظریه نهایی پژوهش انتخاب گردید. عواملی مانند عدم فروش به موقع واحدهای مسکونی به دلیل ضعف مالی ساکنین و مشکلاتی که باعث توقف پروژه میشود، همجنین سود پایین حاصل از ساخت و ساز در بافت فرسوده، گران بودن زمین و املاک جهت آزادسازی و بورس بازی زمین توسط افراد سودجو، کافی نبودن مبلغ وام و عدم همکاری بانک ها، و رکود بازار مسکن ریسک سرمایه گذاری را برای پدیده عدم مشارکت بخش خصوصی در بازآفرینی بافت فرسوده شهر تهران افزایش می دهد. به طورکلی مقوله های ۱) فرسودگی کالبدی بافت؛ ۲) ضعف در تاسیسات و تجهیزات شهری؛ ۳) پایین بودن پایگاه اجتماعی و اقتصادی ساکنین؛ ۴) مشکلات حقوقی تملک زمین؛ ۵) ریسک بالای سرمایه گذاری؛ ۶) پایین بودن ظرفیت سازمانی (فنی، نیروی انسانی، مدیران، مالی)؛ ۷) نبود مدیریت یکپارچه بهعنوان شرایط علی پدیده عدم مشارکت بخش خصوصی در مدل پاردایمی مشخص گردیدند