بررسی مدیریت بهینه پروژه های مهندسی به روش تدارکات - ساخت (ای پی سی)

در سالهای اخیر، حکومت ها در سطوح مختلف تلاش می کنند که هزینه ها را محدود کنند بدون اینکه خدمات را کاهش دهند. در سطح کشورها، ابتکارات مختلفی برای تغییر در نقش حکومت در مدیریت دارایی ها و املاکشان مورد ارزیابی قرار گرفته است. با توجه به نیازهای مالی، وزارتخانه های کشورها به طور فزاینده ای به مدیریت تاسیسات زیربنایی در یک روش شبه تجاری سوق پیدا کرده اند و به دنبال کشف راههای جدید از مشارکتهای بین حکومت و بخش خصوصی هستند. در نتیجه این ابتکارات، حالت های مشارکت بسیار مختلفی به وجود آمده که بسیاری از آنها دارای همپوشانی با یکدیگرهستند ولی در معنا و روش دارای اختلاف ظریفی می باشند ..با توجه به برگزاری مناقصه های رقابتی در بخشهای نفتی ، صنعت برق و احداث بنادر که توسط ارگانهای دولتی جهت سرمایه گزاری ها انجام شده است، لازم است که تلاش فزاینده ای جهت هر چه بهتر شدن این روش ها، به خصوص فرایند مناقصه و انتخاب پیشنهاد دهندگان که هم از نظر مالی وهم از نظر فنی، مشکلتر و پرهزینه تر از استاندارد معمول می باشد صورت پذیرد. دو مشخصه تعیین کننده برای هر یک از روش های اجرای پروژه، چگونگی پیوستگی مراحل انجام پروژه و همچنین تامین منابع مالی مورد نیاز توسط بخش های دولتی یا خصوصی می باشد. هر یک از این شیوه های گوناگون اجرا دارای نقاط قوت و ضعف متفاوت می باشند که با انتخاب استراتژی مورد نیاز انجام پروژه، پروژه بطور موفقیت آمیزی اجرا خواهد شد، در این مقاله مسئله ی اصلی بررسی مدیریت بهینه پروژه های مهندسی به روش تدارکات - ساخت (ای پی سی) می باشد، که به آن خواهیم پرداخت.