پیش بینی اضطراب ریاضی در دانش آموزان رشته های ریاضی، انسانی و تجربی دوره متوسطه بر اساس متغیرهای خودکارآمد پنداری و جهت گیری هدفی

هدف از مقاله حاضر پیش بینی اضطراب ریاضی در دانش آموزان پایه دوم دبیرستان رشته های ریاضی، انسانی و تجربی بر اساس خودکارآمدپنداری و جهت گیری هدفی بود. برای انجام این پژوهش تعداد ۵۸۱ نفر از دانش آموزان دختر و پسر رشته های نظری (ریاضی، تجربی، انسانی) دبیرستانهای دولتی پنج منطقه از مناطق بیست گانه تهران شرکت داشتند. برای جمع آوری اطلاعات از مقیاس اضطراب ریاضی بتز (۱۹۷۸)، پرسشنامه خودکارآمد پنداری بندورا و پرسشنامه جهت گیری هدف حیدری (۱۳۸۹) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از روش های تحلیل واریانس و رگرسیون استفاده گردید. یافته های پژوهش نشان داد که میزان اضطراب ریاضی دانش آموزان در رشته های مختلف نظری (ریاضی، تجربی و انسانی) در پایه دوم دبیرستان تفاوت معناداری دارد. همچنین تمامی ابعاد خودکارآمد پنداری با جهت گیری هدفی تسلطی (اجتنابی و گرایشی) رابطه منفی و با جهت گیری هدفی عملکرد مدار (اجتنابی و گرایشی) رابطه مثبت معنادار نشان می دهد. خودکارآمدپنداری و جهت گیری هدفی با اضطراب ریاضی نیز همبستگی داشته و می توان براساس نوع جهت گیری هدفی و میزان خودکارآمدپنداری دانش آموزان در حدود ۴۵ درصد از میزان اضطراب ریاضی در آنان را پیش بینی نمود.