سیاست گذاری و بحران آب

سیاست آب مقدمه هرگونه تحول و بازنگری در حکمرانی آباست. اگر سیاست بدی تهیه شود به تبع آن قوانین و نهادهای بد ایجاد خواهدشد. ایران فاقد سیاست و نقشه راه برای اصلاح نظام مدیریت آب است. اگرچه در دهه های اخیر سیاست هایی در اسناد بالادذستی مصوب شده اما آن سیاست ها به دلیل بلندپروازانه بودن و فقدان زیر ساخت های فنی، حقوقی، اجتماعی عملات توفیقی را در پی نداشته اند. لذا با قوانین و نهادهایی مواجه هستیم که بدون پشتوانه جامع سیاست آب به تصویب رسیده اند. به صورتی که نظام فعلی مدیریت آب به متکی به نهادها و قوانینی هستند که سیاستی آن ها را همراهنی نکرده یااحیانا آن سیاست، ضد حفاظت از منابع آب بوده که در هر دو فرض ایران را در مسیر ورشکستگی آب قرار داده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که بازسازی حکمرانی اب نیازمند تدوین سیاست های جدید نظیر لحاظ کردن آب در تمام سیاست گذاری های کلان، سیاست های تعدیل معیشت متکی به آب، تهیه سیاست های کلی سازگاری منابع آب برای هر حوضه آبریز، گذار از سیاست های دستوری به مشارکتی در مدیریت اب و نهایتا سیاست های بهره وری حداکثری از منابع آب است.