تعیین غلظت کشنده (LC۵۰ ۹۶h) کلریدجیوه (Hgcl۲)، کلریدسرب (pbcl۲) و کلریدروی (Zncl۲) روی بازماندگی بچه ماهیان قرمز (Carassius auratus)

حضور آلاینده های شیمیایی در آب ممکن است عواقب شدید زیست محیطی را القا کند و در نتیجه بر یکپارچگی اکوسیستم های آبزی تاثیر بگذارد. فلزات سنگین، آلاینده های خطرناکی برای آبزیان هستند که پایداری فوق العاده ای دارند. آلودگی آب های سطحی به فلزات سنگین به واسطه تخلیه فاضلاب های کارخانه، به طور گسترده اتفاق می افتد. هدف از این مطالعه تعیین غلظت کشنده (LC۵۰) و حداکثر غلظت مجاز سموم کلرید جیوه (Hgcl۲)، کلرید سرب (pbcl۲) و کلریدروی (Zncl۲) بر بچه ماهیان قرمز (با وزن متوسط ۲۵/۰±۱۰ گرم و میانگین طولی ۶ سانتی متر) می-باشد. بچه ماهیان به مدت ۹۶ ساعت در ۵ تیمار در معرض کلرید سرب و کلرید جیوه و ۸ تیمار برای کلرید روی قرار گرفتند که هر تیمار در ۳ تکرار انجام شد. آزمایش ها در شرایط ایستا و بر اساس روش استانداردTRC صورت گرفت. در طی آزمایش پارامترهایی مانند pH، دما، سختی و اکسیژن محلول در آب مورد سنجش قرار گرفتند. غلظت های سمی با استفاده از آنالیز آماری پروبیت در نرم افزار SPSS تعیین شدند. میزان LC۵۰ ۹۶h به ترتیب برای کلرید سرب، کلرید جیوه و کلرید روی ۰۵/۰ ± ۸/۸۸، ۴۱/۰ ± ۸۷/۰ و ۰۵/۰ ± ۶/۹۲ میلی گرم در لیتر بود. بر اساس غلظت کشنده ۵۰%، درجه سمیت مواد مورد مطالعه برای ماهی قرمز به ترتیب شامل کلرید جیوه، کلرید سرب و کلرید روی مشخص شد و همچنین حداکثر غلظت مجاز کشنده در کلریدجیوه، کلرید سرب و کلرید روی به ترتیب، ۰۸۷/۰، ۸۸/۸ و ۲۶/۹ میلی گرم برلیتر تعیین گردید.