بررسی و مقایسه ظروف کشت رایج و بیوراکتور تناوبی جهت تکثیر انبوه پایه GF۶۷۷ (هیبرید هلو×بادام)

پایه GF۶۷۷ به طور معمول بعنوان پایه مقاوم به کمبود آهن برای هلو و بادام استفاده می شود. بنابراین تکثیر انبوه از طریق کشت بافت برای تولید تجاری این پایه مهم می باشد. امروزه کاربرد بیوراکتورهای گیاهی در ریزازدیادی گیاهان می تواند هزینه تولید را کاهش داده و آن را توجیه اقتصادی نماید. بر این اساس، هدف از اجرای این تحقیق بررسی امکان استفاده از بیوراکتور تناوبی در ریزازدیادی پایه هیبرید هلو و بادام و بهینه سازی شرایط کشت آن می باشد. در این تحقیق، ۱۵-۱۰ عدد گیاهچه های حاصل از کشت جوانه های جانبی در شرایط درون شیشه با ارتفاع ۲-۵/۱ سانتی متر در بیوراکتورها (تک پارچه و دو پارچه) و ظروف کشت رایج کشت گردیدند. محیط کشت استفاده شده در بیوراکتورها MS تغییر یافته حاوی ۱ میلی گرم در لیتر BAP، ۲/۰ میلی گرم در لیتر GA۳ و ۳% ساکارز به صورت مایع برای تکثیر در بیوراکتور مورد استفاده قرار گرفت و تغذیه تناوبی ریزنمونه ها در هر ۲۴ ساعت به مدت ۱۰ دقیقه برقرار گردید. مقایسه تکثیر در مرحله پرآوری شاخه در بیوراکتور و ظروف ۳۰۰ میلی لیتری با ۳ تکرار انجام گرفت. نتایج نشان داد که تکثیر در بیوراکتورها از حیث تعداد شاخه، ارتفاع شاخه، وزن تر و وزن خشک در مقایسه با سیستم کشت رایج در سطح ۱ درصد تفاوت معنی داری داشتند. به طوری که در بیوراکتور متوسط حدود ۶۰۰ شاخه با ارتفاع ۴۳/۷ سانتی متر در مقابل ۲۰ شاخه با ارتفاع ۴۷/۲ سانتی متر در ظرف رایج تولید شد.