بهینه سازی استحکام اتصال در جوشکاری اصطکاکی اغتشاشی با بکارگیری روش تاگوچی و الگوریتم تبرید تدریجی

در این مقاله میزان تاثیر پارامترهای جوشکاری اصطکاکی اغتشاشی نقطه ای بر استحکام کششی اتصالات آلیاژ آلومینیوم ۷۲۷۷ مورد مطالعه قرارگرفت. به منظور گردآوری داده های مورد نیاز ۱۶ تست جوشکاری بر اساس طرح L۱۶ تاگوچی اجرا گردید. سرعت دورانی، سرعت پیشروی عمودی و زمان ماند ابزار به عنوان پارامترهای تنظیمی فرآیند انتخاب شده و در مقابل استحکام کششی برشی اتصال به عنوان مشخصه خروجی در نظر گرفته شد. به منظور ایجاد ارتباط بین پارامترهای تنظیمی و مشخصه ی عملکردی استحکام از روش مدل سازی رگرسیونی استفاده شد. در مرحله پایانی به منظور تعیین مقادیر بهینه پارامترهای تنظیمی مدل رگرسیونی انتخاب شده، از الگوریتم تبرید تدریجی استفاده شد. در ادامه از روش سیگنال به نویز در روش تاگوچی نیز برای انتخاب سطوح بهینه پارامترهای تنظیمی برای نیل به بیشترین مشخصه خروجی استفاده شد که سرعت دورانی rpm ۶۰۰ و نرخ پیشروی mm/min ۵ و زمان ماند s ۱۰ پیشنهاد شد. شایان ذکر است که اثرات متقابل پارامترها نیز در نظر گرفته شد. لازم به ذکر است که در انتها دقت رویکرد بهینه سازی پیشنهادی در این تحقیق، با نتایج آزمایش های تجربی ارزیابی و صحه گذاری شد.