درست نویسی در متون حقوق ، مبتنی بر اصول نگارش و ادبیات فارسی

در سال های اخیر آموزش زبان و ادبیات فارسی و درست نویسی در زبان رسمی کشور و همچنین نگارش اداری و سازمانیبرای دانشجویان بخصوص دانشجویان رشته حقوق مورد بی توجهی قرارگرفته است. در دوره تحصیل دانشجویان رشتهحقوق دو واحد درس ادبیات را می خوانند و این مقدار برای نسلی که در آینده بخشی از سکان وکالت، قضاوت وکارشناسی بدست خواهند گرفت بسیار ناچیز است ، به همین لحاظ نوشتن دادخواست ، لایحه و نامه های اداری لازمه آنداشتن دانش ادبیاتیو قدری تجربه است و همین موضوع موجب گردیده که ادبیات حقوقی ایران دچار آسیب جدی قرارگیردو به تبع آن اسلتداده از ترکیب های نادرست ، انحراف در معیارجمع کلمات، قاعده املایی ، حشوهای زائد ،بد نویسی،گنگ نویسی ، عربی مآبی ، فرنگی مآبی و .......همه ی این ها باعث شده مجموعه قوانین ثبتی در بعضی از مواد قانون، چه ازنظرشکلی و ماهوی دچار غلط نویسی شود. لذا دراین مقاله سعی شده تا به صورت اجمالی زبان و ادبیات فارسی ، اهمیتزبان فارسی ، پیشینه زبان فارسی،کلمات و ترکیب های تحمیلی از زبان های بیگانه به بخصوص ادبیات حقوق ثبتی را موردبرسی قرار گیرد .