مروری تحلیلی بر پروتکل های مسیریابی شبکه های حسگر بیسیم

بهبود های اخیر در فیلد سیستم های میکروالکترومکانیکی موجب توسعه کاربرد شبکه حسگر بیسیم شده است. شبکه هایحسگر بیسیم (WSN) از تعداد زیادی ابزارهای کوچک و ارزان تشکیل شده که با عنوان گره حسگر شناخته می شود. شبکه حسگربیسیم شبکه ایست که از تعداد زیادی گره های کوچک و پیچیده تشکیل شده که حداقل یک گره ایستگاه پایه یا چاهک وجود دارد. درشبکه حسگر بیسیم، گره ها با هم به وسیله روشهای ارتباطی زیادی ارتباط برقرار کرده و این روش های مسیر یابی توسط یک پروتکلمدیریت می شود. پروتکل های مسیر یابی در شبکه حسگر بیسیم بر مبنای معماری شبکه، به سه دسته اصلی تقسیم می شوند: پروتکلهای مسیر یابی داده مرکز، مبتنی بر خوشه یا سلسله مراتبی و مبتنی بر موقعیت. در این مقاله به بررسی مسیر یابی مبتنی بر خوشهبندی در شبکه حسگر بیسیم می پردازیم و ویژگی ها و محدودیت های پروتکل های مسیر یابی را در شبکه حسگر بیسیم توزیع میدهیمو یک طبقه بندی از متدهای مسیر یابی مبتنی بر خوشه را ارائه میکنیم بسیاری از مسائل چالش برانگیز در شبکه حسگر بیسیم، به خاطرتوان محدود باتری گره های حس گری است که در شبکه استفاده می شود. پروتکل مسیر یابی می تواند مبتنی بر ساختار شبکه یا مبتنیبر عملکرد پروتکل باشد. این شبکه ها تبدیل به یک تکنولوژی خاص و امید بخش در آینده شده اند. طبقه بندی معماری های پروتکلهای مسیر یابی التزامی است و به این ترتیب آنها می توانند تحویل و ذخیره داده را تسهیل کنند. در این مقاله مروری بر پروتکل هایمسیر یابی موجود در شبکه های حسگر بیسیم انجام شده است. مسئله چالش برانگیز شبکه های حسگر بیسیم مصرف انرژی و طول عمرشبکه است. این مقاله مروری بر شبکه حسگر بیسیم و پروتکل های مسیر یابی و چالشهای آن است، پروتکل های مسیر یابی را بر اساسمعیاری نظیر عملکرد آنها، کارآیی آنها ، نوع امنیت و کاربرد آنها به چند طبقه دسته بندی می کند. در این مقاله مروری بر پروتکل هایمسیر یابی موجود در شبکه های حسگر بیسیم انجام شده است.