ارائه چارچوب ارزیابی آمادگی سازمان ها در پیاده سازی دورکاری: رویکردی آمیخته

به کارگیری و پیاده سازی ابتکارات دورکاری یک چالش فنی- اجتماعی است که بر سطوح استراتژیک و عملیاتی سازمان ها تاثیرگذار است. درحالی که، در بسیاری از این ابتکارات به دلیل فقدان نگرش همه جانبه به عوامل موثر بر پیاده سازی، چنین مجموعه های مجازی با شکست مواجه می شوند و کارمندان چنین ابتکارات شکست خورده ای، به محیط های اداری سنتی باز می گردند. بدین منظور، قبل از پیاده-سازی ابتکارات دورکاری، باید میزان آمادگی سازمان ها، ارزیابی شود و سازمان، قبل از به کارگیری دورکاری، وضعیت کنونی خود را برای پیاده سازی موفق مشخص نماید. بر این اساس، هدف این تحقیق بررسی آمادگی سازمانی در پیاده سازی محیط کاری مجازی و عوامل مرتبط با بکارگیری موفق ابتکارات دورکاری می باشد. شناسایی چنین عواملی کمک می کند تا مدیران قادر به شناسایی نقاط قوت و ضعف سازمان خود در رابطه با پیاده سازی ابتکارات دورکاری می باشند. رویکردمقالهحاضرآمیختهاست.برایاستخراج عواملاز۱۵مصاحبهانجامگرفتهبا مدیران و کارکنان سازمان های دولتی و کارشناسان حوزه دورکاری، ازروشتحلیلتماستفادهشد. نتایج روش کیفی بیانگر آن است که عوامل ویژگی های کارکنان، ویژگی های سرپرستان و مدیران، عوامل فن آورانه، ویژگی های شغلی، عوامل محیطی، همراستایی استراتژیک برنامه های دورکاری با ماموریت اساسی سازمان و فرهنگ سازمانی بر میزان آمادگی سازمان ها در پیاده-سازی ابتکارات دورکاری تاثیر گذار است. سپس با نظر سنجی از خبرگان حوزه دورکاری، وزن مربوطه به ابعاد چارچوب ارزیابی توسعه مورد محاسبه قرار گرفته است. در نهایت به با استفاده مطالعه موردی کمی، چارچوب توسعه یافته به اندازه گیری آمادگی دانشگاه علوم پزشکی قم پرداخته است.