بررسی رفتارهای تطابقی و همبستگی آن با کیفیت زندگی و خودکارآمدی در مادران دارای کودک مبتلا به سرطان

تشخیص سرطان به عنوان یک بیماری صعب العلاج باعث مشکلات زیادی برای خانواده های کودکان دارای سرطان شده است. این مطالعه باهدف بررسی رفتارهای تطابقی و همبستگی آن باکیفیت زندگی و خودکارآمدی در مادران دارای کودک مبتلابه سرطان صورت گرفته است. این مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی می باشد که ۷۸ مادر دارای کودک مبتلابه سرطان بستری در بیمارستان بعثت شهر سنندج از طریق نمونه گیری سرشماری وارد مطالعه شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های دموگرافیک، سیاهه تطابق سلامت برای والدین، کیفیت زندگی مراقبت دهندگان از بیماران مبتلابه سرطان و خودکارآمدی عمومی شرر جمعآوری شد. اطلاعات به دست آمده توسط نرم افزار SPSS نسخه ۲۲، آمار توصیفی و استنباطی آنالیز شد. میانگین کل ”سیاهه تطابق سلامت برای والدین” در مادران مورد مطالعه حاضر ۷۱/۱۷ ، میانگین نمره کل ”کیفیت زندگی” مادران ۸۷/۳۴ و میانگین نمره کل ”خودکارآمدی عمومی” در مادران ۵۲/۵۱ بدست آمد. نتایج همبستگی نشان داد که بین الگوی رفتارهای تطابقی کل با خودکارآمدی همبستگی مثبت و معنیداری وجود دارد (۰/۰۲=p) ولی با کیفیت زندگی ارتباط معناداری نداشت (۰.۸=p). نتایج حاصل از این بررسی میتواند به مدیران گروه بهداشت و درمان در برنامه ریزی منطبق بر نیازهای مراقبتی کمک کننده باشد تا خانواده کودک مبتلابه سرطان و خود کودک با بهره گیری از مراقبت های بهتر به سطح بالاتری از کیفیت زندگی و مراقبت با کیفیت مناسب و هزینه کم و خانواده محور دست یابند.