اثر منابع استات بر بهبود تحمل تنش شوری توت فرنگی رقم پاروس (Fragaria × ananassa cv. Paros)
محل انتشار: فصلنامه علوم باغبانی ایران، دوره: 53، شماره: 1
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 121
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JHS-53-1_007
تاریخ نمایه سازی: 1 تیر 1401
چکیده مقاله:
استات به عنوان یکی از مهمترین حدواسط ها در متابولیسم های سلولی عمل می کند. جهت ارزیابی نقش منابع استات در تنش شوری، نشاهای توت فرنگی با منابع استات شامل آمونیوم استات و استیک اسید (۱ میلی مولار) و آمونیوم کربنات (۵/۰ میلی مولار) به صورت جداگانه و همراه با تنش شوری (۴۰ میلی مولار کلرید سدیم) استفاده شد. تنش شوری باعث کاهش زیست توده در نشاهای توت فرنگی شد، ولی کمترین تغییر در میزان زیست توده در تیمارهای استات بود. بیشترین محتوای نسبی آب برگ نیز در تیمارهای استیک اسید و شاهد در شرایط بدون تنش شوری بود. شوری باعث تغییر در میزان ویتامین ث میوه شد، به گونه ای که بیشترین میزان آن در تیمار استیک اسید و کمترین در تیمار تنش شوری به تنهایی (به ترتیب، ۳۳/۸۶ و ۵۰/۴۲ میلی-گرم در ۱۰۰ گرم وزن تر) بود. بیشترین میزان عملکرد تک بوته در تیمار استیک اسید و کمترین آن در تیمارهای آمونیوم کربنات و تنش شوری به تنهایی بود. نسبت پتاسیم به سدیم در گیاهان تیمار شده با منابع مختلف استات، در مقایسه با دیگر تیمارهای بدون کاربرد استات بیشتر بود. در مجموع استات به ویژه تیمار استیک اسید در غلظت ۱ میلیمولار می تواند جهت بهبود تحمل به تنش شوری عمل کند و از سوی دیگر میزان کاهش کمتر عملکرد در شرایط تنش از دیگر ویژگی های مثبت این تیمار بود. از این رو می تواند به عنوان یکی از ارزانترین و ساده ترین ترکیبات در جهت افزایش تحمل به تنش و به ویژه تنش شوری در توت فرنگی مطرح شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
زهرا میرفتاحی
دانشجوی دکتری، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
سعید عشقی
استاد، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :