تحلیل میزان اثربخشی آموزش های مدارس بر افزایش روحیه کارآفرینی در نواحی روستایی (مطالعه موردی: نواحی روستایی آموزش و پرورش منطقه تبادکان مشهد)

امروزه آموزش کارآفرینی بعنوان یکی از ابعاد مهم و تاثیر گذار در حوزه کارآفرینی و در راستای توسعه پایدار، سیاستی است که بطور مستقیم در کمیت و کیفیت عرضه کارآفرین در جامعه اثر گذار است، به همین دلیل در بسیاری از کشورها به ویژه کشورهای پیشرفته، دولت ها به شکوفا نمودن توان بالقوه افراد از طریق آموزش های مناسب در این راستا پرداخته اند. هدف از این پژوهش، تحلیل میزان تاثیر آموزش های مدارس بر افزایش روحیه کارآفرینی در نواحی روستایی می باشد. نوع تحقیق توصیفی-پیمایشی مبتنی بر تکمیل پرسشنامه و داده های تحقیق به روش اسنادی(کتاب خانه ای) و میدانی تهیه شده است. نمونه گیری در این پژوهش از روش کوکران برای جامعه نامعین انجام شدکه تعداد نمونه های مورد نظر برابر با ۱۴۰ نفر از دانش آموزان دوره متوسطه نواحی مورد مطالعه می باشند که پرسشنامه ها به صورت تصادفی ساده در بین آن ها توزیع گردید، روایی گویه های پرسشنامه با نظر تعدادی از محققان دانشگاهی تایید شده و پایایی آن نیز با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به میزان ۰,۸۸۶، تایید گردید. به منظور ارزیابی میزان تاثیر آموزش های مدارس بر افزایش روحیه کارآفرینی در روستاها، شاخص های مورد نظر، در قالب سوالات پرسشنامه طراحی و مورد سنجش قرار گرفتند. با توجه به نتایج بدست آمده از رگرسیون گام به گام، ۳ متغیر از آموزش های کارآفرینی در سه مرحله وارد مدل رگرسیون شدند و در حدود ۳۳/۱ درصد از تغییرات ایجاد روحیه کارآفرینی ناشی از تغییرات متغیرهای "ساختارنهادی تشکیلات و مدیریت آموزشی کارآفرینی" ، " اصول و اهداف آموزشی کارآفرینی " و" محتوای آموزشی کارآفرینان" می باشد.