اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر خودپنداره و خودکارآمدی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی دزفول

هدف از انجام تحقیق حاضر اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر خودپنداره و خودکارآمدی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی دزفول بود. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی و به صورت طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه تحقیق شامل کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی دزفول در سال ۱۳۹۹می باشد. از بین جامعه آماری تحقیق ۴۰ نفر از دانشجویان (با توجه به ملاک های ورودی و خروجی) بصورت تصادفی انتخاب و به دو گروه ۲۰ نفره کنترل و آزمایش تقسیم شدند. ابزار این تحقیق شامل بسته آموزشی مهارتهای زندگی نیوکامر سازمان ملل، پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران و پرسشنامه ی خودپنداره ی کالیفرنیا بود. جهت تحلیل آماری از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش مهارت های زندگی می تواند موجب بهبود توانایی های خودکارآمدی و خودپنداره دانشجویان شود و زمینه های ناخودکارآمدی آنها را در مقابل رفتارهای پرخطر کاهش بدهد. با توجه به این که باورهای خودپنداره و خودکارآمدی، پیشبینی ساده دربارهی رفتار نیست، لذا ایجاد چنین باورهایی برای توانمندی انجام امور در قالب مهارت های زندگی می تواند اثرات و پیامدهای مهمی برای دانشجویان داشته باشد.