مقایسه شاخص های دوام دینامیکی و نسبت تخریب در برآورد شکفتگی سنگهای سست

سنگهای سست در اثر هوازدگی کوتاه مدت ناشی از تر و خشک شدن متناوب، تغییرات مقاومتی، فیزیکی و شیمیایی زیادی از خود نشان می دهند. در این مطالعه، با انجام آزمونهای فیزیکی و مکانیکی بر روی ۲۱ نوع سنگ سست و ضعیف از استانهای همدان، قزوین و مرکزی، کارایی شاخص نسبت تخریب (DR) با شاخص دوام دینامیکی استاندارد (Id) مقایسه شده است. یافته های این مطالعه نشان داد که برای نمونه هایی با شاخص دوام دینامیکی چرخه دوم((Id۲ بیشتر از ۹۳/۷%، شاخص های DR۲ و (Id۲) مقادیر تقریبا یکسانی بدست داده اند. لذا برای این دسته سنگهای با دوام خیلی زیاد، استفاده از همان شاخص استاندارد((Id۲ مناسب است. اما شاخص دوام دینامیکی برای سنگهای با دوام ۵۳/۸۷ % دوام سنگها بدست داده است. لذا برای این دسته از سنگها، بکارگیری دستگاه دوام استاندارد با محفظه استوانه ای با قطر منافذ ۲ میلیمتر، برای تفکیک نمونه های با دوام زیاد، از نمونه های با دوام کم اشتباه بوده و نمی تواند فهم صحیحی از وضعیت شکفتگی سنگها را نشان دهد. نتایج این تحقیق نشان داد که برای درک دقیق تر از وارفتگی سنگها در اثر فرایند تر و خشک شدن، بهتر است بعد از هر چرخه تر و خشک شدن، از نتایج دانه بندی و شاخص نسبت تخریب استفاده شود. شاخص جدید DR۲ در مقایسه با شاخص Id۲ با برخی از خواص فیزیکی و مکانیکی سنگهای سست و مشخصا با شاخص جذب آب و تخلخل نمونه سنگها سازگاری مناسبتری را نشان می دهد. در این تحقیق روابط تجربی کاربردی برای تعیین نسبت تخریب سنگها با استفاده از شاخص دوام شکفتگی آنها پیشنهاد شده است.