تکامل ساختاری تاقدیس ناوگون لاچینگ در پایانه باختری گسل دوچاه، شمال ایران مرکزی

تاقدیس ناوگون لاچینگ در شمال باختر تاقدیس میل و منتهی الیه باختری گسل دوچاه در شمال ایران مرکزی واقع شده است . در این ناوگون عضوهای انتهایی سازند قم )عضو e و g ( و سرخ بالایی و کنگلومرای پلیوسن با روند اثر سطح محوری شمال باختری جنوب - خاوری با میل به سمت جنوب خاور چین خورد هاند و هندسه یک تاقدیس ناوگون را نماین می سازند. در این ناوگون لایه های شکل پذیر مارنی و گچی عضوهای e و g سازند قم در همبری با لایه های پرقوام کنگلومرا و ماسه سنگ از سازند سرخ بالایی قرار گرفته اند. این همبری و اعمال فازهای دگرریختی سبب مهاجرت لایه های خمیری و افزایش ستبر ای قابل توجه در نهشته های مارنی گچی سازند قم -)به ویژه عضو e ( گشته که در نتیجه حرکت جریانی لایه های با رفتار خمیری ضمن افزایش قابل توجه ضخامت آنها در محل لولای تاقدیس ناوگون لاچینگ، موجب برگشته شدن لایه ها در پهلوهای این چین گشته است نهایتا یک تاقدیس جعبه ای با ماهیت برگشته و ناو فرم حاصل شده است (Over turned box fold synformal anticline) . بررسی های ساختاری به عمل آمده روشن ساخت که تشکی ل این چین ابتدا دراثر حرکت ترافشارشی راستبر و به موازات گسل دوچاه انجام شده و در بازه زمانی پسا میوسن و اعمال نیروی برشی راستالغز چپبر حول قطب صفحه محوری حدود ۱۳۵ درجه بصورت پاد ساعتگرد)با دید به سمت شمال( چرخیده و بصورت ناو فرم در آمده است. عامل ایجاد نیروی برشی چپبر شاید مرتبط با چرخش ساعتگرد ورقه خزر جنوبی و اعمال برش چپبر بر قسمتهای شمالی ایران مرکزی مانند آنچه در گسل کوشک نصرت مشاهده شده است، باشد .