تفکرات مدیر پرستاری در رابطه با بحران پاندمی ویروس کووید ۱۹

روش کار: این پژوهش از طریق باز اندیشی در مرکز امیرالمومنین (ع) در سال ۱۴۰۰ صورت گرفت.یافته ها: کشیک صبح بیمارستان راند بخش اورژانس بودم ازدحام بیماران، نبودن تخت خالی و شلوغی بیش ازحد، ترس و وحشتی که در چهره همه بود... آقایی ۲۹ ساله با تشخیص مشکوک به کرونا بر روی زمین نشسته بودمرا صدا کرد "خانم پرستار نفس ام نمیاد من نمیرم" برگه دستور پزشک در دست اش، پدر وی دنبال تخت برایشبود...یکی از پرستارا صدا کردم برگه دستورات پزشک چک کردیم تمامی اقدامات اولیه روی زمین برایش انجامدادیم با پدرش برای انجام سی تی اسکن رفتیم با بیمار صحبت می کردم گفتم نگران نباش راحت نفس بکشاسترس نداشته باش، متاسفانه سی تی بیمار درگیری ۸۰ درصدی داشت... با همکاری متخصص محترم مدیریتتخت بیمارستان برای وی تخت ویژه گرفتیم ....اقدامات درمانی کرونا برایش انجام شد دو روز بعد اینتوبه شدمتاسفانه روز سوم فوت شد نگاه های ملتمسانه برای نجات اش هنوز در خاطرم هست اون روزها اکثر بیماران فقطبا مرگ دست و پنجه میزدن، چهره های خسته پرستاران بخش کرونا اضطراب ها و نگرانی های خودم برای بچههای درگیر کرونا، صحنه های مرگ و جدایی عزیزان خانواده ها، استرس خانواده های پرستاران و...بدترین روزها ولحظه های عمرمون بود. ماجرا این بود که انتقادهایی به ما وارد شد و ما بایستی به عنوان فرد موفق همیشه انتقادپذیر باشیم...و بدش این بود که پرستاران خسته کرونا بسیار نگران بودند و به هیچ عنوان با تغییر مدیریت موافقنبودند .... باید در هر لحظه آرامش خود را حفظ کنیم ...و یک طرفه به موضوع نگاه نکنیم...نگرانی کارکنان به جابود ... من هم به عنوان یک پرستار در روزهای سخت کنارشون بودم و آنها را تشویق به آرامش می کردم از سایرپرسنل تقاضای داوطلب کمک به بخش های کرونا اطلاعیه زدم متاسفانه هیچ داوطلبی نیومد و همه به فکرخودشون بودند ... ما باید سعی کنیم از مدافعین سلامت در خط مقدم همیشه به نیکی یاد کنیم و ایثار آنها طبقبیانات مقام معظم رهبری، با اشاره به سخت تر و پر اضطراب تر شدن کار پرستاران در دوران کرونا بدلیل احتمالابتلا ء خطر واگیری، گفتند: مجاهدتی که پرستاران در این مدت انجام دادند، آنها را در چشم مردم، عزیز تر وشرافتمندانه تر از همیشه کرد.بحث و نتیجه گیری: دوران بسیار سخت و وحشتناکی بود، همه در خانه هایشان از ترس ابتلا به ویروس کووید ۱۹خود را حبس کرده بودند، خیلی از پرستاران در این دوران سخت از گوشه ای به لحظه های سخت همکاران شاننگاه می کردند حتی جرات و شجاعتی نداشتند که در قسمت های پشتیبانی کمک کنند فقط انسانهای شریف وایثارگران واقعی از خود و خانواده های خود گذشتند و تا اخرین نفس برای خدمت به مردم و کشور عزیزمان ایرانتلاش کردند، در صورتیکه حال همه از کوچک تا بزرگ راههای پیشگیری و درمان را از اسفند ۹۸ تا کنونآموختند. بنابراین یکی از راههای افزایش انگیزه از مدافعین سلامت احترام به آنها برای ارتقاء کیفیت ارائه خدماتدر بیمارستان ها می باشد.