اثر فرم آزاد و نانوکپسوله گوایاکول (Guaiacol)، ترکیب موجود در اسانس Campsis radicans (L.) Seemann بر روی بیان ژن های مقاومت آنتی بیوتیکی سودوموناس آئروژینوزا، اشریشیا کلی و کاندیدا آلبیکنس
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 122
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJMAPR-38-2_006
تاریخ نمایه سازی: 4 تیر 1401
چکیده مقاله:
Pseudomonas aeruginosa، Escherichia coli و Candida albicans پاتوژن های بیمارستانی می باشند که به دلیل مقاومت آنتی بیوتیکی روند درمان را مشکل ساخته اند. در این تحقیق، اثر ضدمیکروبی اسانس گیاه Campsis radicans (L.) Seemann روی سویه های P. aeruginosa مقاوم به ایمی پنم حاوی ژن Imipenemase (IMP)، E. coli مقاوم به سفکسیم حاوی ژن Type ESBLgene (TEM) و C. albicans مقاوم به فلوکونازول حاوی ژن ETS-related (ERG) بررسی شد. براساس نتایج، کلیه سویه ها به اسانس حساس بوده و قطر هاله عدم رشد از ۱۰ تا mm ۲۰ متغیر بود که بیشترین حساسیت در C. albicans دیده شد. بعد از شناسایی ۳۲ ترکیب در اسانس با استفاده از GC/MS، ترکیب گوایاکول به عنوان ماده موثر آن انتخاب و به روش امولسیون دوفازی نانوکپسوله گردید. میانگین MIC در فرم آزاد گوایاکول µg.mL-۱ ۲۶۸.۷-۵۳۷.۵ و در انکپسوله شده µg.mL-۱ ۶۷.۱۸-۲۶۸.۷۵ بود که نشان دهنده اثرگذاری بیشتر فرم انکپسوله نسبت به فرم آزاد آن است. بررسی رهایش هر دو فرم طی ۷۲ ساعت نشان داد که رهاسازی فرم انکپسوله به صورت هدفمندتر و طی زمان بیشتر یعنی کاهش سمیت آن می باشد. سپس اثربخشی دو فرم گوایاکول بر ژن های مقاومت آنتی بیوتیکی بررسی گردید و مشخص شد که این کاهش در سودوموناس و کاندیدا بهتر از اشریشیا کلی بوده است. به طور کل هر دو فرم آزاد و انکپسوله در مقایسه با ژن شاهد rRNA ۱۶s به طور معنی داری باعث کاهش بیان ژن شدند که این کاهش در فرم انکپسوله محسوس تر از فرم آزاد بود. همچنین بررسی اثر سینرژیسم دو فرم گوایاکول نشان داد که استفاده ترکیبی هر ماده با نانوکپسول خود اثر ضدمیکروبی بیشتری نسبت به استفاده هر یک به تنهایی دارد. نتایج این تحقیق اثر ضدمیکروبی اسانس گیاه C. radicans را تایید کرد و نیز نشان داد که دو فرم گوایاکول دارای ترکیب هایی جهت مهار ژن های مقاومت آنتی بیوتیکی بوده، در نتیجه می توانند به عنوان یک مکمل درمانی استفاده شوند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مریم رامتین
دانشجوی دکترای میکروبیولوژی، گروه میکروبیولوژی، دانشکده علوم زیستی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
فریبا شریف نیا
دانشیار، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم زیستی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
محدثه لاری پور
استادیار، گروه میکروبیولوژی، دانشکده علوم زیستی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
میرساسان میرپور
استادیار، گروه میکروبیولوژی، دانشکده علوم پایه، واحد لاهیجان، دانشگاه آزاد اسلامی، لاهیجان، ایران
سعید ضرابی
استادیار، گروه بیوشیمی، دانشکده علوم پایه، واحد لاهیجان، دانشگاه آزاد اسلامی، لاهیجان، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :