بررسی تاثیر انعطاف پذیری منابع انسانی بر رقابت پذیری سازمانی با نقش تعدیل کنندگی نوآوری سازمانی (ارکنان منطقه ۳ شهرداری مشهد)

در این پژوهش هدف بررسی تاثیر انعطاف پذیری منابع انسانی بر رقابت پذیری سازمانی با نقش تعدیل کنندگینوآوری سازمانی (کارکنان منطقه ۳ شهرداری مشهد) می باشد. برای بررسی روابط بین متغیرها برای انعطاف پذیریمنابع انسانی از مدل انعطاف پذیری منابع انسانی بلترن، مارتین و همکاران (۲۰۰۸) با سه بعد انعطاف پذیری کارکردی،انعطاف پذیری مهارتی و انعطاف پذیری رفتاری؛ برای رقابت پذیری سازمانی از مدل پورتر (۱۹۹۹) با شش بعدنوآوری و خلاقیت، رقابت، عملیات و استراتژیک، منابع انسانی، مشتری مداری و زنجیره تامین و شرایط تقاضا وبرای نوآوری سازمانی از مدل آمید و همکاران (۲۰۰۲) با پنج بعد نوآوری محیطی، نوآوری رهبری، نوآوریفردی، بازخورد محیطی، بازخورد فردی استفاده گردیده است. جامعه آماری این تحقیق کلیهی کارکنان شهرداریمنطقه سه مشهد به تعداد ۲۴۰ نفر بوده است و پرسشنامه ها بین ۱۴۴ نفر از کارکنان به عنوان نمونه بصورتتصادفی ساده توزیع شد. به منظور اندازه گیری هر یک از این متغیرها و ابعاد آن از سه پرسشنامه استفاده گردید کهروایی آن با استفاده از روایی صوری و پایایی آن با روش آلفای کرونباخ مورد بررسی قرار گرفت. در این پژوهشاز روش آمار توصیفی (تنظیم جدول داده ها، رسم نمودارها، محاسبه ی میانگین، انحراف استاندارد) استفاده شد. ودر بخش استنباط های آماری از معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار پی ال اس نسخه سه استفاده شده است.نتایج حاصل از آن نشان میدهد؛ انعطاف پذیری منابع انسانی بر رقابت پذیری سازمانی تاثیر دارد. نوآوری سازمانیتاثیر انعطاف پذیری منابعانسانی بر رقابت پذیری سازمانی را تعدیل می کند. و انعطاف پذیری کارکردی، انعطاف-پذیری مهارتی و انعطاف پذیری رفتاری بر رقابت پذیری سازمانی تاثیر دارد. همچنین نوآوری محیطی، نوآوریرهبری، نوآوری فردی، بازخورد محیطی و بازخورد فردی تاثیر انعطاف پذیری منابع انسانی بر رقابت پذیری سازمانیرا تعدیل می کند.