بررسی تاثیر ساختار سازمانی و سازمان یادگیرنده بر جاافتادگی شغلی (کارکنان منطقه ۳ شهرداری مشهد)

در این پژوهش هدف بررسی تاثیر ساختار سازمانی و سازمان یادگیرنده بر جا افتادگی شغلی در بین کارکنانشهرداری منطقه سه مشهد میباشد. برای بررسی روابط بین متغیرها برای ساختار سازمانی از مدل رابینز (۱۹۹۶) باسه مولفه (تمرکز، رسمیت، پیچیدگی)، برای سازمان یادگیرنده از مدل بسیم و همکاران (۲۰۰۷) با هفت مولفه(یادگیری مداوم، گفتگو و تحقیق، یادگیری تیمی، استقرار سیستم ها برای دستیابی و تسهیم یادگیری، توانمندسازی،اتصال سازمان با محیط، مدل رهبری و حمایت از یادگیری)، برای جاافتادگی شغلی از مدل میشل و همکاران(۲۰۰۱)با سه مولفه (تناسب سازمانی، فداکاری سازمانی، پیوندهای سازمانی) استفاده گردیده است. جامعه آماری این تحقیق کلیه ی کارکنان شهرداری منطقه سه مشهد به تعداد ۲۴۰ نفر بوده است و پرسشنامه ها بین ۱۴۴ نفر ازکارکنان به عنوان نمونه بصورت تصادف ساده توزیع شد. که به منظور اندازه گیری هر یک از این متغیرها و ابعاد آناز سه پرسشنامه استفاده گردید که روایی آن با استفاده از روایی صوری و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخمورد بررسی قرار گرفت. در این پژوهش از روش آمار توصیفی (تنظیم جدول داده ها، رسم نمودارها، محاسبه یمیانگین، انحراف استاندارد) استفاده شد. و در بخش استنباط های آماری از معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزارپی ال اس استفاده شده است. که نتایج حاصل از آن نشان میدهد؛ ساختارهای سازمانی بر جاافتادگی شغلیتاثیرگذار است. سازمان یادگیرنده بر جاافتادگی شغلی تاثیرگذار است. تمرکز و رسمیت بر جاافتادگی شغلیتاثیرگذار است. یادگیری مداوم، گفتگو و تحقیق، یادگیری تیمی و رهبری و حمایت از یادگیری بر جاافتادگیشغلی در بین کارکنان منطقه ۳ شهرداری مشهد تاثیرگذار است.