تعیین جهت بهینه ی حیاط مرکزی خانه های دوره ی قاجار شیراز بر اساس میزان دریافت تابش انرژی خورشیدی

با توجه به اهمیت طراحی غیرفعال بناها برای کاهش مصرف انرژی در رویکرد نوین جهانی، شناخت نحوه ی کارکرد الگوهای معماری بومی در جهت کاهش فشار ناشی از ساخت و سازهای نوین بر محیط طبیعی و تلاش در راستای احیای چنین الگوهایی در معماری کشور ما ضروری به نظر می­رسد. هدف از این پژوهش ارزیابی حیاط مرکزی خانه­های دوره ی قاجار شیراز با تکیه بر میزان دریافت تابش انرژی خورشیدی و تاثیر سایه بر میزان تابش است. در این راستا پژوهش پیش رو به این سوالات پاسخ خواهد داد که: تاثیر جهت­گیری خانه­های ثبت شده ی دوره ی قاجار بر اساس میزان دریافت تابش انرژی خورشیدی به چه صورت بوده است؟ طول، عرض و ارتفاع چه تاثیری بر میزان سایه و دریافت تابش داشته است؟ روش تحقیق در این مقاله، روشی ترکیبی از بررسی نمونه­های موردی و تحقیق میدانی، با شیوه ی جمع­آوری اطلاعات از انواع مشاهده­­های میدانی و مطالعات اسناد کتابخانه­ای است. در این مقاله تعدادی از خانه­های ثبت شده ی دوره ی قاجار به عنوان نمونه­هایی مورد بررسی نقد و تجزیه و تحلیل قرار گرفته­اند. سپس با توصیف­ های تحلیلی، استنتاجی و طبقه­بندی آنها احکام لازم صادر گردید. نتایج تحقیق نشان می­دهد که بهترین زاویه از نظر دریافت میزان تابش انرژی خورشیدی در جبهه ی شمالی حیاط مرکزی خانه­های دوره ی قاجار، محدوده ی زاویه ۲۵ درجه ی چرخش نسبت به شمال است.