تعیین اثربخشی بازی درمانی بر مهارت های ارتباطی کودکان دارای اختلال اوتیسم (یک مطالعه موردی )

اوتیسم یک اختلال رشدی است که از سنین نخستین کودکی ایجاد می شود . یکی از معضلات مهم این اختلال ناتوانی مبتلایان در ایجاد مهارت های ارتباطی است . هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی بازی درمانی بر مهارت های ارتباطی کودکان دارای اختلال اوتیسم بود . این پژوهش از نوع مطالعه موردی بود . آزمودنی پژوهش حاضر ، کودکی ۶ ساله بود که به اختلال اوتیسم دچار بود .از طریق مصاحبه بالینی ،مشاهده و آزمون تشخیصی گیلیام اختلال اوتیسم آزمودنی مشخص شد. آزمودنی به مدت ۱۰ جلسه تحت تاثیر بازی درمانی قرار گرفت . سپس دوباره از طریق مشاهده ، مصاحبه و آزمون گیلیام ارزیابی شد . نتایج حاکی از آن بود که بازی درمانی باعث افزایش مهارت های ارتباطی آزمودنی شده است . بنابراین می توان از بازی درمانی به عنوان گزینه ای برای افزایش مهارت های ارتباطی کودکان دارای اوتیسم استفاده نمود .