بررسی اسقاط حق در فقه اسلامی و حقوق ایران

این پژوهش با هدف بررسی اسقاط حق در فقه اسلامی و حقوق ایران انجام شد. روش پژوهش، توصیفی - تحلیلی بود. بطور معمول چه در فقه اسلامی و چه در حقوق کنونی، اسقاط حق قبل از ایجاد آن را باطل و بی اثر می دانند. اسقاط حق تنها به اراده دارنده آن صورت می گیرد، تها صاحب حق است که می تواند با وجود برخی شرایط از حق خویش صرفنظر کرده و آن را اسقاط نماید. بنابراین مادامی که خود صاحب حق از طریق وکالت و یا قانون از راه اعطای نمایندگی یا دادن اختیارات خاص به برخی افراد، چنین اختیاری را به کسی نداده اند هیچ کس نمی تواند حق دیگری را اسقاط نماید. بنابراین هر صاحب حقی میتواند حق خود را اسقاط کند و یا امضا نماید. در مجموع با توجه به عبارات فقها به این نتیجه میرسیم که این مطلب یعنی اسقاطپذیری حق از مسلمات فقهی بوده و مورد اتفاق فقهای متقدم و متاخر است. همچنین هر صاحب حقی میتواند در قالب یکی از اعمال حقوقی مبادرت به اسقاط حق خود کند؛ مگر اینکه اسقاط مزبور، مخالف با قواعد امری، نظم عمومی، قوانین امری و اخلاق حسنه باشد. بطور کلی مرور یافته ها بیانگر آن بود که هر صاحب حقی میتواند در قالب یکی از اعمال حقوقی مبادرت به اسقاط حق خود کند؛ مگر اینکه اسقاط مزبور، مخالف با قواعد امری، نظم عمومی، قوانین امری و اخلاق حسنه باشد