نقش آمایش سرزمین در برنامه ریزی و مدیریت محیط زیست (مطالعه موردی حوزه آبخیز تنگاب فیروز آباد)

برنامه‌ریزی و مدیریت محیط زیست از مهمترین عوامل موثر در حفظ و حفاظت محیط طبیعی و انسانی است که به موازات توسعه جوامع بشری از اهمیت دو‌چندانی برخوردار شده است. ضرورت حفظ محیط زیست سبب می‌شود که با برنامه‌ریزی و طرح‌ریزی به شناخت و حفظ قابلیت‌های محیط زیست پرداخته و در امر طرح‌ریزی منطقه‌ای، شهری و روستایی آن‌ها را دخیل سازیم. آمایش سرزمین یا برنامه‌ریزی سرزمین در واقع نوعی برنامه‌ریزی است که سبب سازماندهی مطلوب فضا در جهت رسیدن به اهداف و راهبرد‌های جامع توسعه ملی می‌شود. این پژوهش بیانگر نقش مهم و راهگشای آمایش سرزمین در برنامه‌ریزی و مدیریت بهینه سرزمین است، که بدین منظور حوضه تنگاب فیروزآباد را مورد یررسی قرار دادیم. در همین راستا منابع زیست محیطی در دو دسته شامل منابع اکولوژ یکی و منابع اقتصادی-اجتماعی شناسایی شده و نقشه‌‌ها در مقیاس 1:25000 از سازمان‌های مختلف تهیه شد و سپس داده‌ها با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (Gis) ارزیابی توان اکولوژیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سپس با بهره‌گیری از روش تجزیه و تحلیل سیستمی و مدل مخدوم و هم پوشانی لایه‌های اطلاعاتی در محیط Gis توان اکولوژیک منطقه مورد بررسی قرار گرفت.