ارزیابی تاثیر سرمایه اجتماعی در حکمروایی خوب شهریمطالعه موردی: کلانشهر شیراز

بر پایه اصول و اهداف حاکم بر حکمروایی مطلوب شهری دولتها به تنهایی قادر به پاسخگویی نیازهای جدید نیستند و ضروری است با افزایش انعطاف و قابلیتهای خود را از طریق جذب نیروهای فعال در نهادهای عمومی و درگیر نمودن شهروندان در مراحل تصمیم گیری به عنوان ذینفعان اصلی، توان پاسخگویی به نیازهای جدید را افزایش دهند. بهره گیری از سرمایه اجتماعی و تاثیر آن در دستیابی به حکمروایی خوب شهری در کلانشهر شیراز در پژوهش حاضر موردبررسی قرار گرفت. پژوهش حاضر ازنظر هدف کاربردی و روش انجام آن نیز توصیفی-تحلیلی هست. جامعه آماری پژوهش شامل ۱۰۰ نفر از متخصصان، صاحبنظران و نخبگان حوزه مطالعات شهری میباشد؛ که به صورت هدفمند انتخاب و ابزار پرسشنامه در بین آنان توزیع و جمع آوری شده است. پرسشنامه پژوهش محقق ساخته و بر اساس طیف سنجشی پنج گزینهای لیکرت و در دو حوزه اصول حکمروایی خوب شهری و سرمایه اجتماعی تدوین گردیده است. پایایی ابزار پرسشنامه نیز از طریق آزمون ضریب آلفای کرونباخ برابر ۰,۹۰۱ محاسبه گردید. تجزیه وتحلیل دادههای پرسشنامه ای به کمک نرم افزار spss و آزمون آماری رگرسیون خطی ساده چند متغیره انجام گرفت. یافته آزمون رگرسیون خطی چند متغیره نشان داد مولفههای سرمایه اجتماعی (متغیر مستقل) قادرند بالغ بر ۶۳,۲ درصد از واریانس متغیر وابسته (اصول حکمروایی خوب شهری) را تبیین نمایند. همچنین بین متغیر مستقل و حکمروایی خوب شهری ضریب همبستگی مثبت و مستقیم برابر ۰,۷۸۸ وجود دارد؛ بنابراین ساختار مدیریت شهری برای اینکه بتواند به سمت حکمروایی خوب شهری حرکت نماید باید برافزایش اطمینان مردم نیست به مولفه های اعتماد، شبکه سازی، همکاری بین مردم و مسئولین، همبستگی جمعی و مشارکت دادن داوطلبانه مردم در ساختار مدیریت شهری اقدام نماید.