بررسی اندیشه معماری در سبک بیومورفیک در شاخه معماری حبابی

از زمانهای دور اولین سرپناه انسانها غارها و درختان بوده و همواره وابستگی عمیقی بین انسان و طبیعت وجود دارد ، از همین رو طبیعت و احجام و هندسه موجود در آن همیشه منبع الهام برای انسان ها بوده است .این الهام گرفتن به وضوح در آثار باستانی و طراحی های گذشتگان ما نیز به چشم میخورد. فرم های روان ، منحنی شکل و نرم بیشترین حس مثبت را در افراد ایجاد میکند .به همین خاطر استفاده از طراحی بیومورفیک و بخصوص معماری حبابی به دلیل داشتن فرم و سطوح نرم و منحنی برای انسان بسیار دل انگیز و مفید میباشند. حال هدف اصلی این پژوهش بررسی اندیشه معماری در سبک بیومورفیک در شاخه معماری حبابی است . روش تحقیق در این مقاله تحلیلی و توصیفی است و نوع روش کیفی و مورد پژوهشی میباشد که مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای ست و به ارائه نمونه هایی از طراحی معماران به روش مورد پژوهی در الهام گرفتن از طبیعت و همچنین روند طراحی معماری حبابی و بررسی معماری بیومورفیکی مطرح میشود.