رابطه نگرش مذهبی و رضایت از زندگی در بین زنان مجرد و متاهل شهرقم

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه جهتگیری مذهبی و رضایت از زندگی در دو گروه زنان مجرد و متاهل انجام شده است. روش پژوهش از نوع همبستگی و ابزار پژوهش، پرسشنامههای جهتگیری مذهبی آلپورت و فگین و پرسشنامه رضایت از زندگی(SWLS) است. جامعه آماری شامل کلیه زنان مجرد و متاهل شهر قم در سال ۹۲-۱۳۹۳ است که در محدوده سنی ۱۸ تا ۴۰ سال در نظر گرفته شده است و بر اساس جدول مورگان (۱۹۷۰) و به روش نمونهگیری تصادفی، ۳۷۶ نفر انتخاب شد. در این تحقیق از روش نمونهگیری چند مرحلهای استفاده شده است؛ یافتهها نشان داد میزان رضایت از زندگی در بین زنان مجرد، کمتر از زنان متاهل است. زنان مجرد، بیشتر جهتگیری مذهبی بیرونی و زنان متاهل، بیشتر جهتگیری مذهبی درونی داشتند. همچنین در زنان متاهل و مجرد، بین جهتگیری مذهبی درونی و رضایت از زندگی، رابطه معناداری وجود دارد، ولی بین جهتگیری مذهبی بیرونی و رضایت از زندگی رابطه معناداری دیده نشد.