ارزیابی واکنش آفتابگردان به تداخل علف های هرز در شرایط کم آبیاری

به­منظور بررسی اثر تداخل علف­های­هرز در شرایط کم آبیاری بر عملکرد دانه آفتابگردان و نیز بررسی توانایی رشد علف­های­هرز باریک برگ و پهن برگ در شرایط رطوبتی مختلف، پژوهشی در سال ۱۳۹۰ انجام شد. در این آزمایش سطوح مختلف کم آبیاری (سطوح ۴۰، ۶۰،۸۰ و ۱۰۰ درصد تامین نیاز آبی آفتابگردان) و تداخل علف­های­هرز (شرایط عاری از علف­هرز و تداخل کامل در طول فصل رشد) به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با چهار تکرار بررسی شد. یک تیمار آبیاری جوی- پشته ای به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که عملکرد دانه آفتابگردان تحت تاثیر سطح آبیاری و تداخل علف­های­­ هرز قرار گرفت. در اثر تداخل علف­های­­هرز درآبیاری جوی- پشته­ای و قطره­ای- نواری در سطوح ۱۰۰ و ۸۰ درصد تامین نیاز آبی محصول به ترتیب ۳۰، ۲۳ و۲۱ درصد افت عملکرد نسبت به شاهد عاری از علف­هرز به وجود آمد. بیشترین مقدار زیست توده علف­های­هرز در روش آبیاری قطره­ای- نواری ( تامین ۱۰۰ درصد نیاز رطوبتی) مشاهده شد که نسبت به آبیاری جوی- پشته­ای ۱۷ درصد افزایش داشت. همچنین با کاهش رطوبت، زیست توده مجموع علف­های­­ هرز تا ۶۴ درصد کاهش یافت. رقابت علف­های­­ هرز و تنش رطوبتی در مناطقی که با کمبود آب مواجه بوده و به کم آبیاری روی آورده­اند، می تواند تاثیر سوء مضاعف بر عملکرد گیاهان زراعی بر­جای گذارد. بنابراین در کم آبیاری جهت کاهش اثر علف­های ­­هرز بر رشد و عملکرد گیاهان زراعی، کنترل علف­های­­هرز در اولین زمان جهت افزایش کارایی کنترل علف­ هرز و کاهش اتلاف آب به­وسیله علف­های­­هرز در این شرایط ضروری می باشد.