ارزیابی سه نوع پوشش-زهکش ژئوکمپوزیت در یک مدل آزمایشگاهی

در دهه اخیر استفاده از انواع مواد ژئوسنتتیک با اهداف گوناگون در پروژه های آبیاری و زهکشی، به دلیل مزایای نسبی آن ها گسترش یافته است. در پروژه های زهکشی نیز استفاده از ژئوتکستایل و PLM به جای پوشش دانه ای مورد توجه قرار گرفته است. این پژوهش به منظور بررسی کارایی پوشش-­زهکش­های ژئوکمپوزیت به عنوان زهکشی جدید در کاهش سطح آب زیرزمینی انجام شد. به منظور شبیه­سازی شرایط حدی در آزمایشگاه، از یک مخزن آب و خاک (حاوی ماسه)، استفاده گردید. سه پوشش-زهکش با پوشش­های ژئوتکستایل متفاوت، زهکش لوله ای با پوشش دانه ای، زهکش لوله­ای با پوشش ژئوتکستایل و PLM از نوع PP۴۵۰ در این شرایط مورد آزمایش قرار گرفتند. سطح تماس با خاک در پوشش-زهکش­ها و زهکش لوله­ای باهم برابر بود. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که عملکرد پوشش-زهکش­ها در تخلیه آب مازاد خاک و کاهش سطح ایستابی، در اکثر بارهای آبی تقریبا نزدیک به زهکش دانه­ای بود، به گونه ای که در بار آبی ۱۱۰ سانتی­متر و در مرکز زهکش، افت پروفیل سطح آب در پوشش-زهکش­های ژئوکمپوزیت ۳/۱۴ درصد کمتر از زهکش با پوشش دانه­ای بود. با افزایش فاصله افقی نسبت به زهکش، افت در پوشش-زهکش­ها ۹/۸ درصد کمتر از زهکش با پوشش دانه­ای شد.