تحلیلی بر روش های نوین طراحی دیپلکسر میکرواستریپ

رشد سریع سیستم های بی سیم و همچنین دسترسی به منابع (توان و پهنای باند و ...) که دارای مقدار معین و محدودی می باشند، نیاز ما را به سیستم های مخابراتی بی سیم که دارای نرخ داده ای نزدیک به ظرفیت کانال و دارای بازدهی طیفی مناسبی می باشند، دو چندان کرده است. میکرواستریپ نوعی خط انتقال الکتریکی است که می تواند با هر فناوری ساخته شود که در آن هادی از صفحه زمین توسط یک لایه دی الکتریک به نام زیرلایه جدا می شود. دستگاه های میکرواستریپ با کارایی بالا و فشرده به شدت مورد نیاز شبکه های مخابراتی و بی سیم مدرن هستند. این دستگاه های میکرواستریپ عبارتند از فیلترهای میکرواستریپ، کوپلرها، دیپلکسرها، مالتی پلکسرها، تقسیم کننده های برق و گاهی اوقات تقویت کننده های کم نویز. دیپلکسر میکرواستریپ یک دستگاه سه پورت غیرفعال برای مالتی پلکس کردن دامنه فرکانس است. معمولا از دو فیلتر تشکیل شده است که توسط یک مدار اتصال یکپارچه می شوند. سیگنال را می توان از طریق یک پورت مشترک متصل به مدار اتصال به دو پورت دیگر منتقل کرد. هر دیپلکسر دارای دو کانال است که در دو فرکانس برای کاربردهای خاص کار می کنند. هنگامی که کانال ها نزدیک به هم هستند، دیپلکسر می تواند برای طرح تقسیم فرکانس دوبلکس (FDD) استفاده شود. با این حال، در این مورد، بهبود از دست دادن درج و ایزوله بین کانال ها سخت است. دیپلکسرها را می توان توسط دو فیلتر باند گذر (BPF) تشکیل داد که این دو فیلتر باند گذر (BBDs) هستند.