ضرورت نو آوری در طراحی عمرانی سازه های بتنی و فولادی

یکی از تصمیمات خطیری که مهندسین و پیمانکاران باید اتخاذ کنند، انتخاب نوع سازه است. بسته به نوع متریال مصرفی، انواع مختلفی از سازه های ساختمانی وجود دارد. در گذشته بیشتر از آجر و خشت و گل برای ساخت سازه ها استفاده می شد اما امروز با توجه به پیشرفت تکنولوژی معمولا از مصالحی چون بتن و فلز در ساخت و اجرای سازه ها استفاده می شود. به طور کلی در سازه های فولادی برای کنترل محاسبات طراحی، فرض بر این است که اتصالات موجود یا به صورت لولایی و یا به صورت صلب رفتار می کنند. در روش طراحی ساده به طور ایده آل گرایانه ای اتصالات به صورت کاملا لولایی در نظر گرفته می شود. روش طراحی ساده یکی از قدیمی ترین روش های طراحی سازه های فولادی است که هم اکنون نیز بسیار رایج است و مورد استفاده قرار می گیرد. در این روش فرض بر این است که به جز گشتاور اسمی (ناشی از خروج از مرکزیت در مفاصل) هیچ گونه گشتاوری از طرف یک عضو متصل به عضو دیگر منتقل نمی شود. مقاومت سازه در برابر بارهای جانبی و نوسانات معمولا با استفاده از سیستم های مهاربندی و یا در بعضی از ساختمان های چند طبقه توسط نمونه های استوانه ای بتنی، تضمین می شود. در ایران قبلا سازه های فولادی رواج بیشتری داشت، اما امروزه به دلیل شناخت مزایای سازه های بتنی، این نوع اسکلت جایگاه بسیار خوبی در صنعت ساخت وساز پیدا کرده است. انتخاب نوع اسکلت فلزی یا بتنی به عوامل تعیین کننده بسیار زیادی وابسته است.