ارائه یک معماری هوشیارسازی فراشناختی برای سکوهای آگاهی وضعیتی

دستیابی به آگاهی ­وضعیتی مناسب در شرایط بحرانی نیازمند آن است که انسان با سطح هوشیاری بالایی در آن وضعیت ­حاضر باشد. انسان علاوه ­­بر این­که با محدودیت­ های حافظه­ ای و پردازشی مواجه­ است، وجود استرسورها، فراموشی، مشکلات­ ذهنی و ... نیز از­ جمله عواملی هستند که با تقلیل هوشیاری­، دستیابی به آگاهی­ وضعیتی را دچار اختلال­ می­ نمایند. لذا اغلب سیستم­ های آگاهی­­ وضعیتی در شرایط پیچیده سعی­ می­ نمایند به شکل خودکار عمل نموده و انسان را در سطح­ کاربر باقی­­­ گذارند و در اینصورت این سیستم­ ها از ویژگی­های­ شناختی­ انسان مانند توجه و خلاقیت بی­ بهره می ­مانند. در این پژوهش برای حل این مشکل، معماری هوشیارسازی فراشناختی سکوهای آگاهی­­ وضعیتی برمبنای یک زبان طرحواره­ای­ ارائه­­ می­گردد که انسان در تعامل با این سکو، می ­تواند تدابیر خود را در حین انجام ­عملیات، برای سکو تبیین ­نماید و سکوی­ فراشناختی نیز مبتنی­ بر ویژگی­های زمینه­ای (شناختی و فراشناختی) هر فرد به او کمک­ می­ کند تا هوشیاری­ اش را ارتقا داده و بازآرایی معنایی دقیق­تری از جهان را در­ قالب طرحواره­ های­ ذهنی­ اش برای خود ایجاد ­نماید. در نهایت در قالب فعالیت­ کنترل رانندگی به مقایسه­ ی­­ کارآیی معماری فراشناختی ­ارائه ­شده با معماری یک سکوی خودران مبتنی بر الگوی­ زبانی­ مرجع­ پرداختیم. از ­آنجا­ که معماری الگوی ­زبانی پیشنهادی متناسب ­با تدابیر و ویژگی­های ­­فراشناختی­­ فرد، می­ تواند به ارزیابی طرحواره­ های فرد در وضعیت بپردازد و مناسب­ترین طرحواره ­ها را تجویز­­ نماید، لذا معماری سکوی پیشنهادی کنترل رانندگی، بهتر از معماری سکوی خودران مبتنی بر الگوی­­ زبانی مرجع عمل ­نموده و در بیش از  ٪۹۰ از موارد، توانسته ­است رضایت­مندی رانندگان را نسبت به طرحواره­ های تجویز شده، کسب­ نمایند.