ارزیابی نقش میانجی تعارضات هیجانی در رابطه بین تمایزیافتگی و رضایت زناشویی در افراد متاهل شهر تهران

هدف پژوهش حاضر ارزیابی نقش میانجی تعارضات هیجانی در رابطه بین تمایزیافتگی و رضایت زناشویی در افراد متاهل شهر تهران بود. روش پژوهش همبستگی با استفاده از تحلیل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل افراد متاهل شهر تهران در سال ۱۳۹۸ بود، که تعداد ۲۲۰ نفر به عنوان نمونه به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش عبارت بودند از: پرسشنامه خودانتقادی گیلبرگ و همکاران (۲۰۰۴)، پرسشنامه خودبازداری وینبرگر و شوارتز (۱۹۹۰)، پرسشنامه تمایزیافتگی اسکورن و فریدلندر (۱۹۹۸) و پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ (۱۹۹۸). نتایج نشان داد که نقش میانجی تعارضات هیجانی در رابطه تمایزیافتگی با رضایت زناشویی معنادار بود. نتایج حاکی از آن بود که تعارضات هیجانی نقش معناداری در رابطه تمایزیافتگی و رضایت زناشویی دارند، بنابراین بهبود تعارضات هیجانی میتواند بر بهبود رابطه زناشویی و ترمیم آسیب های ناشی از روابط مهم اولیه اثرگذار باشد.