تحلیلی بر خانواده درمانی یکپارچه نگر توحیدی

در دهه های اخیر رویکردهای التقاطی ویکپارچه نگر توجهات زیادی را به خود جلب کرده است. در این میاننظریه یکپارچه نگر توحیدی که با ادغام چندین روش درمانی با درو نمایه ی دینی، سعی دارد ارز شهای انسانی والهی را در فرد احیا کند و به یکپارچ هسازی و توحید بخشیدن به کل شخصیت فرد بپردازد؛ از لحاظ فرهنگی واعتقادی سنخیت بیشتری با فرهنگ ایرانی- اسلامی دارد.در این نوشتار سعی شده رویکرد خانواده درمانی برگرفته از این نظریه به همراه مبانی روش ها و تکنیک ها با روش تحلیلی توصیفی مورد بررسی قرار بگیرد. به طور خلاصهمی توان گفت مفهوم توحید در این روش اشاره به یک سیستم ارزشی وحد تبخش است که جهت حرکت زندگیانسان را مشخص می کند و او را از چندگانگی شخصیت و گم گشتگی در مسیر حیات نجات می دهد. هدف اینخانواده درمانی علاوه بر حذف یا کاهش نشان ههای اختلال رفتاری، تقویت مقام و موقعیت عقل، حیات نو بخشیدنبه عشق، ابعاد جذبه نسبت به سرچشمه وحدت و دست یافتن به توحید در میان تک تک اعضای خانواده به صورتمستقل و ارتباط تعاملی آن ها در سیستم خانواده است. از میان برداشتن موانع این جذبه و برانگیختن آگاهی و تعهدو التزام به رفتارهای فضیلت آمیز، اجزای اصلی طرح درمان هستند. بدین ترتیب درمان با توجه به مراحل آن دارایچهار بعد اساسی می باشد: ۱)حل مشکل ۲) بر ملاسازی عقل و فعال سازی فضایل ۳) وحدت بخشی و یکپارچه سازیمعنا. ۴) اعتبار بخشی به تعاملات خانوادگی با محوریت توحید. درمان یکپارچه توحیدی اساسا هدف مدار است و برمسوولیت پذیری شخص در برابر خود، خدا ،خانواده و جامعه تاکید می کند.