بررسی اعتیاد دردوره نوجوانی

مخاطره آمیزترین دوران زندگی ازنظرشروع به مصرف مواددوره نوجوانی است. نوجوانی دوره انتقال ازکودکی به بزرگسالی وکسبهویت فردی واجتماعی است. دراین دوره، میل به استقلال ومخالفت با والدین به اوج خودمی رسد و نوجوان برای اثبات بلوغوفردیت خودارزش های خانواده را زیرسوال می بردوسعی درایجاد و تحلیل ارزش های جدید خوددارد. مجموعه این عوامل، علاوهبرحس کنجکاوی و نیازبه تحرک، تنوع وهیجان، فرد رامستعد مصرف موادمی نماید. بعضی ازنوجوانان درموقعیت ها یا شرایطیقراردارند که آنان را درمعرض خطرمصرف مواد قرارمی دهد. مهمترین این موقعیت ها عبارتنداز:درمعرض خشونت قرارگرفتندردوران کودکی ونوجوانی، ترک تحصیل، بی سرپرستی یا بی خانمانی، فرار ازخانه، معلولیت جسمی، ابتلابه بیماری ها یا دردهایمزمن. حوادثی مانندازدست دادن نزدیکان یا بلایای طبیعی ناگهانی نیز ممکن است منجربه واکنش های حادروانی شوند.دراینحالت فردبرای کاهش درد ورنج وانطباق با آن ازمواداستفاده می کند. شروع مصرف موادمخدربرای اغلب مصرف کنندگان به سالهای مدرسه باز می گردد. ازدغدغه های بزرگ جامعه اختلالات وابسته به موادنوجوانان است. ازآنجا که سوء مصرف مواداثراتبازدارنده برروی رشد و شکوفایی جامعه دارد، تهدیدی جدی ونگران کننده برای سلامت جامعه است. اعتیادبه موادطبیعی ومصنوعی مختلف درچنددهه گذشته رشد فزاینده ای داشته است که حاکی از بروز یک مشکل جدی درسلامت جسمی و اجتماعیاست. برنامه های پیشگیری جامعه مداربه راهبردهایی اطلاق می شودکه با رویکردی کاملا منسجم و مداوم اجرامی شوند.هدف اینبرنامه هاسیستم های اجتماعی مثل خانواده، مدارس، محیط های کاری، رسانه ها وموسسات دولتی است.این پیشگیری شاملاقدامات هشداردهنده عمومی، بسیج عمومی، تشکیل ائتلاف درجامعه، اعضای مدارس و مراکزمذهبی برای پیشگیری مصرفمواداست.اعتیادیک بیماری پیچیده، مزمن وچندبعدی است. بامیل اجباری وغیرقابل مقاومت مصرف مواد علیرغم عوارض منفیونیز عودهای مکرر حتی پس ازدوره های پرهیزطولانی مشخص می شود.