مکانیابی فضای سبز شهری(پارک ها)؛نقطه آغازین برنامه ریزی و مدیریت محیط زیست شهری (نمونه موردی: ارزیابی مکانیابی پارک باغلارباغی تبریز)

توجه به مدیریت فضای سبز در زندگی شهری ، موضوعی است که بیش از هر چیز دیگر در شهرها و شهرسازی معاصر مورد توجه محققین شهری قرار گرفته است. اهمیت رو به افزایش فضای سبز در برنامه های رشد و توسعه، از دو منظر اساسی قابل توجه است. نخست به عنوان عاملی متعادل کننده در زندگی شهری به لحاظ زیست محیطی، آن که وظیفه اش مصون سازی شهرها از آفت آلودگی های ناشی از اجرای برنامه های رشد اقتصادی است.همچنین فضاهای سبز به جهت زیبا سازی شهرها از یک سو و مکانی مناسب برای گذراندن اوقات فراغت شهروندان از سوی دیگر، در برنامه ریزی های شهری از جایگاه ویژه ای برخوردار است.از آنجائیکه غایت نهایی یک مجموعه مدیریتی افزایش راندمان پروژه مد نظر و بهره وری حداکثری از امکانات و تسهیلات است، محیط زیست و طبیعت شهری نیز در راستای این هدف در گامی اساسی و آغازین نیازمند تحلیلی مناسب برای جایدهی این مهم در مکان مناسب خود می باشد. در حقیقت یک طرح و برنامه ریزی خوب زمانی کاربرد مناسب خویش را می یابد که از فرآیند پژوهش، شناخت و تحلیل مناسب عبور کرده باشد. مکانیابی پروسه ای است که به ما کمک خواهد کرد تا با لحاظ معیارهایی، از صافی شناخت و تحلیل عبور کرده وایده و مکان مناسب را برای طراحی پیشنهاد کنیم. در این مقاله سعی خواهد شد پس از تعریف و معرفی مفاهیم اولیه و بیان معیارها و ضوابط مکانیابی فضاهای سبز شهری، با تحلیل این معیارها در نمونه بررسی شده، نقاط ضعف و قوت مکانیابی آن مشخص شده و تاثیر این پارامتر در برنامه ریزی و مدیریت محیط زیست و تبعات آن تبیین و بررسی شود. در پایان با توجه به مطالعات انجام شده ی کتابخانه ای و تحقیقات میدانی انجام شده در محل، نتیجه گیری هایی به عمل خواهد آمد که بر اساس آنها راهکار هایی در جهت بهبود کیفیت مکانیابی پارک مد نظر ارائه خواهد شد.ن