اثربخشی آموزش درمان مبتنی بر مثبت اندیشی برتنظیم شناختی هیجانا ت افراد درگیر اضطراب مرگ

هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش درمان مبتنی بر مثبت اندیشی بر تنظیم شناختی هیجانات افراددرگیر اضطراب مرگ بود. روش: این پژوهش به روش نیمه آزما یشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه آزمایش وکنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه مراجعین مراکز مشاوره شهر مشهد که درگیر اضطراب مرگ بودنداست. روش نمونه گیری در پژوهش حاضر به صورت نمونه گیری در دسترس که ۳۰ نفر به عنوان گروه آزمایش و ۳۰ نفربه عنوا نگروه کنترل انتخاب و گروه آزمایش در معرض آموزش مهارتهای مثبت اندیشی قرار گرفت. ابزارهای مورد استفاده پژوهشحاضر پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران (۲۰۰۱) بود. هر یک از گروه ها دو بار مورد اندازه گیری قرا رگرفتند. اندازه گیری اول با اجرای یک پیش آزمون و اندازه گیری دوم با اجرای یک پس آزمون انجام گرفت. گروه آزمایش درمعرض متغیر مستقل (آموزش مهارت های مثبت اندیشی) طی ۱۰ جلسه ۱ ساعته قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخله ایدریافت نکرد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس برای تاثیر آموزش درمان مبتنی بر مثبت اندیشی بر تنظیم شناختی هیجانات افراد درگیراضطراب مرگ در گروه ها در مرحله پس آزمون و پس از کنترل اثر پیش آزمون نشان داد که تفاوت دو گروه در پس آزمو نمعنادار است.نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تاثیر آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر تنظیم شناختی هیجانات افراددرگیر اضطراب مرگ موثر است.