اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر همدلی عاطفی زوجین متقاضی طلاق

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر همدلی عاطفی زوجین متقاض ی طلاق انجام شد. روشپژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیهزوجین متقاضی طلا ق مراجعه کننده به مرکز مشاوره شهر ساری در سال ۱۴۰۰ بوده اند که با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس ۳۲ زوج انتخاب شده اند و با گمارش تصادفی در گروه آزمایش ) ۱۶ زوج ( و گروه کنترل ) ۱۶ زوج ( قرار گرفته اند.برای گردآوری دادهها از پرسشنامه همدلی عاطفی دیویس استفاده شد. سپس آزمودنی های گروه آزمایش به مدت ۸ هفته، هرهفته در یک جلسه درمان ۹۰ دقیقهای درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش را دریافت نموده اند و گروه کنترل مداخله خاصی رادریافت ننمودند. یافتهها نشان داد که در میانگین نمره همدلی عاطفی نشان داد که میان گروه آزمایش و کنترل در پس آزمونتغییرات معناداری مشاهده شد. در نتیجه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر همدلی عاطفی زوجین متقاضی طلاق تاثیر دارد.