ارزیابی تنوع ژنتیکی و روابط بین صفات با استفاده از ویژگی های زراعی و نشانگرهای مولکولی در ارقام جو

سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 170

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_AGRO-15-1_005

تاریخ نمایه سازی: 24 تیر 1401

چکیده مقاله:

در این تحقیق تنوع ژنتیکی ۲۴ رقم جو با استفاده از صفات زراعی، مورفولوژیکی و مولکولی مورد مطالعه قرار گرفت. سیزده صفت زراعی و مورفولوژیک در سال زراعی ۸۹-۱۳۸۸ در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران مورد ارزیابی قرار گرفتند. بررسی تنوع ژنتیکی ومولکولی بین ارقام با استفاده از ۱۰ جفت آغازگر SSR صورت گرفت. نتایج تجزیه واریانس صفات کمی نشان داد که بین همه ارقام از نظر کلیه صفات، تفاوت معنی داری وجود داشت که نشان دهنده تنوع ژنتیکی بالا برای صفات مورد بررسی در بین ژنوتیپ ها بود. عملکرد دانه همبستگی مثبت و معنی داری با صفات تعداد گره در ساقه، ارتفاع بوته، وزن هزار دانه و تعداد پنجه در بوته داشت. تجزیه به مولفه های اصلی‎،۱۳ متغیر اولیه را در قالب چهار مولفه اصلی گروهبندی نمود که در مجموع ۹۲/۷۵ درصد از تغییرات کل را توجیه نمودند. براساس صفات کمی ارقام جو به سه گروه تقسیم شدند. ارقام گروه اول مربوط به مناطق گرمسیری و ارقام گروه دوم مربوط به مناطق سردسیر کشور بودند. اگرچه برخی از ارقام با عادت رشدی مشابه در کنار هم قرار گرفتند، ولی گروه بندی ارقام نتوانست آنها را از نظر عادت رشد از یکدیگر تفکیک نماید. تنوع مولکولی ارقام با استفاده از پارامترهای محتوای اطلاعات چند شکلی، تعداد آلل موثر و شاخص شانون اندازه گیری شد و میانگین ۳/۴۳ نوار SSR به دست آمدکه از این میان ۴/۳۱ نوار چند شکل بودند. متوسط تعداد نوار های چند شکلی از ۹/۱ تا ۰/۴ برای هر آغازگر متغیر بود. بیشترین نوار چند شکل مربوط به آغازگر Bmac۰۰۴۰ با ۰/۴ نوار و کمترین آن مربوط به آغازگرBmag۰۰۱۳ با ۹/۱ نوار بود. متوسط بیشترین نوار (۸/۴) مربوط به ارقام جنوب و گوهر جو و کمترین نوار (۸/۳) مربوط به رقم ریحان۰۳ بود. رقم گوهر جو با ۸۱ درصد چند شکلی در مجموع نوارهای مشاهده شده دارای بیشترین تنوع و رقم فجر۳۰ با ۵۴ درصد چند شکلی کمترین تنوع را داشتند. بر اساس شاخص شانون، تعداد آلل موثر و میزان اطلاعات چند شکلی تنوع ژنتیکی در ارقام بینابین بیشتر از ارقام بهاره بود. گروه بندی داده های مورفولوژیکی با داده های مولکولی مطابقت نداشتند. این موضوع نشان می دهد که نشانگرهای SSR مورد استفاده ارتباط ژنتیکی و پیوستگی با مکان های کنترل کننده صفات مورفولوژیکی مورد مطالعه نداشتند. با توجه به اینکه نشانگرهای SSR عمدتا در نواحی غیر کد کننده ژنوم قرار دارند، عدم ارتباط بین گروه بندی داده های مولکولی با داده های مورفولوژیکی دوراز انتظار نیست.

کلیدواژه ها:

Barley ، Effective allele ، Genetic diversity ، Principal component analysis and SSR markers. ، آلل موثر ، تنوع ژنتیکی ، جو ، مولفه های اصلی و نشانگرهای SSR.

نویسندگان

احسان مجیرشیبانی

پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران

سیدعلی پیغمبری

پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران

بهمن یزدی صمدی

پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران

محمدرضا نقوی

پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران

کمال قدردان

پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران